Ægir - 01.06.1979, Qupperneq 13

A með HLLLLLH,
með LHHHHHH.
a með
Margir
^Penna (táknað með H og L) og t.d. í einu kerfi
ver stafur og tákn, táknaður með röð af 7
■ Pennupúlsum, t.d. er tölustafurinn einn táknaður
*eð LHHLLLH.
^n.LLLLH og )
s 'Lir lyklar eru til.
te jtÖ*VUr eru ðúnar til úr fimm aðalhlutum sem
kru lr 6rU saman með v'rum er kallast gagna-
af U.V^’ sðr- niynd 1. Verkan tækisins er stjórnað
tæ^JUrnemm8u (St). Þessi rás stjórnar umferðinni í
Um UU *lJct °8 götuvitar stjórna umferð, þ.e. sér
u að öll boð komist leiðar sinnar en ræður engu
Ser- Vað er ‘ Þe'm' Þ-e. hvað tækið gerir. Hvað tækið
Se lr stJÓrnast hins vegar af runu af fyrirskipunum
eríj1 ^e^mðar eru í minninu (M) í tölvukóta. Dyr(D)
u tei}gi þar sem setja má merki inn í tækið t.d.
þaf ,n®ar takkaborði eða aflestur af vog og
t , .ma e>nnig fá upplýsingar og niðurstöður frá
^ lnu í-d- inn á prentara eða ljós. Hér fara sam-
jnsPtl tæLisins við umhverfið fram. Aðalhluti tækis-
semer SVonefnd samanburðar- og reiknieining (SR)
f ®etur borið saman tvö merki á ýmsa vegu og t.d.
Ge * ðvort þau eru eins eða hvort þeirra er stærra.
gj-l1115*3 (G) er notuð til að geyma í milliniður-
^ur og annað slíkt meðan á vinnslu stendur.
l'tið' h ^ ðvernig þetta verkar verður sett hér fram
o ærru þar sem rakinn er í stórum dráttum
uf ®Ur|nn í því að lesa af rafvog, bera aflesturinn
ky ^,0®1110' saman við gefna vigt, t.d. 5 lbs., og
gulu Ja a grænu ljósi ef vogin sýnir rétta vigt,
P e v'8tm er of lág, en rauðu sé hún of há.
Seni'i!-Sta er skrifa runu af fyrirskipunum
' mi 3 ast f°rr't og skrá þær með tölvumerkjum
'o. (M). Fyrirskipanirnar yrðu þessar: 1. Lesa
vigt af vog og skrá aflesturinn í geymslu (G). 2. Lesa
gefna vigt og setja í geymslu (G). Þetta er nauðsyn-
legt til að samanburðareiningin geti notað tölurnar,
því að hún getur ekki lesið úr minninu. Gefna vigtin
er rituð á ákveðinn stað í minninu um leið og for-
ritið. 3. Bera saman aflestur og gefna vigt. Hér
þarf forritið að greinast í tvennt því að möguleiki
er á tveimur svörum, annaðhvort er aflesturinn
lægri eða ekki. 4. Sé aflestur lægri, skal gult ljós
kveikt og hætt síðan. 5. Sé aflestur ekki lægri skal
athuga hvort hann sé hærri eða ekki. Aftur eru tvö
svör möguleg. 6. Sé aflestur hærri skal tölvan
kveikja rautt ljós og hætta síðan. 7. Sé hann ekki
hærri hlýtur hann að vera jafn og gefna vigtin og
skal þá kveikja grænt ljós og hætta síðan. Stjórn-
einingin hefur séð um reksturinn á forritinu, t.d. að
lesa næstu fyrirskipun, þegar sú næsta á undan hefur
verið framkvæmd.
Þetta litla dæmi sýnir alla aðalþættina í verkan
tölvunnar og er rétt að undirstrika nokkra þeirra.
í fyrsta lagi gerir tölvan aldrei annað en það sem
henni er sagt og í forritinu verður að segja henni
hvert einasta smáatriði, annars stendur hún á gati og
gefst upp. Til dæmis, verður að segja henni að
kveikja græna ljósið sé aflesturinn af voginni
hvorki stærri né minni en gefna vigtin, tölvan sjálf
skilur ekki að þá hljóta tölurnar að vera jafnar, og
því á hún að kveikja græna ljósið. Þessi ,,heimska“
tölvunnar veldur því að forritun er mikið ná-
kvæmnisverk og að hugsa þarf fyrir öllum mögu-
leikum og öllum smáatriðum, þegar forritið er
skrifað.
Annað aðaleinkenni tölvunnar er að mjög auðvelt
er að breyta verkan tækisins. Ef breyta ætti t.d.
tækinu þannig að það kveiki gult ljós þegar aflestur
er of hár en rautt þegar hann er of lágur, þyrfti
aðeins að breyta forritinu á þann veg, að alls
staðar þar sem áður stóð gult, standi rautt og
öfugt, en ekki þarf að færa ljósin sjálf. Þetta
er dæmi um hvernig breyta má verkan og hlutverki
tækisins með forriti án þess að færa víra, ljós eða
annan vélbúnað. Þar sem mjög auðvelt er að breyta
forritum miðað við að breyta rásum gerir þetta
sveigjanleika tölvutækja miklu meiri en svip-
aðra tölvulausra stjórntækja. Sama tækið, þ.e.
sömu rásir, geta gert eitt í dag en annað á morgun
og jafnvel má nota sama tækið sem notað er í vog
í frystihúsi í jarðskjálftamæli með því að skipta
um forrit.
f þriðja lagi eru tölvur mjög vel fallnar til stýringa
af ýmsu tagi. Þær geta auðveldlega athugað hvort
ÆGIR — 329