Ægir - 01.06.1979, Blaðsíða 38

Árið 1977 var heildarafli þorsks í Norð-
austur-Atlantshafi 1.822.907 tonn og var þetta
34.663 tonnum minna en fiskaðist árið á undan.
Er þetta óverulegur samdráttur þegar haft er í huga
að þjóðir eins og Bretar, sem einu sinni voru mjög
stórtækir í þorskveiðum á þessum slóðum, veiða
nú aðeins brot af því sem áður var.
Óvíða eru fiskveiðar stundaðar af meiri dugnaði
og hugmyndaríki en í Alaska. Fiskimiðin úti af
Alaska hafa þá sérstöðu, að möguleikarnir hjá
fiskimönnum þeim sem þar veiða eru allt að því
óendanlegir og er því spáð, að þróunin í sjávar-
útvegi Alaska verði mjög ör í náinni framtíð.
Landgrunnið úti af Alaska nær yfir svæði sem
nemur 550.000 fermílum og til að gefa smá hug-
mynd um fiskimiðin á þessum slóðum, má geta þess
að landgrunnið við öll Bandaríkin, utan Alaska,
er 300.000 fermílur og svæðið sem telst til
Grand Bank, úti af Nýfundnalandi er ekki
nema 12.000 fermílur.. Fram til þessa hafa
fiskimenn í Alaska lagt aðaláhersluna á lax- og
krabbaveiðar, en þessar tvær tegundir gefa lang-
samlegast mest af sér, miðað við tilkostnað og
fyrirhöfn. Ekki mun vera óalgengt að skipstjóri á
krabbaveiðiskipi hafi í hlut eftir vertíðina $150.000
(rúmar 50 milljónir ísl kr.) og að hásetahluturinn
sé um og yfir $60.000. Á árinu 1977 veiddu
Bandaríkjamenn aðeins 300.000 tonn af fiski og
krabba við Alaska á meðan erlendar þjóðir veiddu
í kringum 1,2 milljónir tonna. Samkvæmt lögum,
sem tóku gildi í mars 1977, kveður svo á að
bandarískir fiskimenn megi veiða eins mikið magn
af fiski og þeir mögulega geta, áður en erlendum
þjóðum er leyft að hefja veiðar og taka það sem
þá er eftir og hæfilegt er talið, án þess að ot
nálægt hinum ýmsu fiskstofnum sé gengið. Þessi
lög hafa leitt til þess, að fiskimannastéttin í Alaska
hefur elfst mjög og jafnframt hafa fleiri og flem1
snúið sér að botnfiskveiðum, sem aftur hefur orðið
sú lyftistöng sjávarútvegi Alaska að hann nálgas|
það óðum að verða stóriðnaður. Eins og er, þa
er greiðslujöfnuður Bandaríkjanna fyrir sjávar-
vöru óhagstæður um 2,1 milljarða dollara, og
gera Bandaríkjamenn sér vonir um að þess1
óhagstæði greiðslujöfnuður þurrkist út á fáum
árum, þegar veiðar í Alaska eru komnar í fullan
gang.
Nýir og óvenjulegir markaðsmöguleikar fýrir
allskyns sjávarvörur eru sífellt að koma fram og
markaðurinn fyrir þær að verða yfirgripsmeiri. 1
áraraðir hafa fiskmarkaðir okkar íslendinga að
mestu byggst upp í kringum þorskinn, en með
vaxandi eftirspurn eftir sjávarvöru, samfara sam-
drætti í veiðum á hinum hefðbundnu fisktegundum.
hefur sveigjanleikinn í markaði sjávarvöru orðið
miklu meiri. Hefur þessa sérstaklega gætt eftir að
lönd í fjarlægum heimsálfum komu inn í myndina-
Áður óþekktar sjávarvörur hafa náð þvi að komas1
í háa verðflokka og mikla eftirspurn, og er þekktas1
dæmið um þetta hér hjá okkur hinn mikli upp'
gangur í framleiðslu á loðnuafurðum.
Nýlega var gerð fyrirspurn til útgerðarmanna a
Nýfundnalandi um möguleika fyrir kaupum á sels*
skaufum. Fyrirtækið sem tilboðið gerði er reiðu-
búið til að greiða allt að $5 fyrir þurrkaðan
selsskaufa, ef eistun fylgja með, en $2 til 2.7
fyrir skaufa án eistna. Verðið er nokkuð breyt1'
legt eftir stærð og gæðum, en skaufar sem erU
stærri en 14 þumlungar að lengd og Wi þurn'
lungur í þvermál, eru í hærra verði. f Japan er
sérstök súpa matreidd úr selsskaufunum og er
markaðurinn fyrir þessa vöru sagður ótakmarkaðu1
þar í landi. Kaupsýslumenn í viðskiptasamböndum
við Kínverja hafa einnig sýnt áhuga á að kaupa
selsskaufa og hljóðar ein pöntunin Kínverjum 11
handa upp á allt að 100.000 stykki, en Kínverjar
álíta að selsskaufar hafi góð og styrkjandi áhrl
354 — ÆGIR