Ægir - 01.11.1979, Síða 11

Olafur Guðmundsson, framkv.stj., London:
Markaðshorfur fyrir
íslenskar fískafurðir í
Öretlandi og á meginlandi
Evrópu
Síðustu mánuðina hafa venju fremur miklar
reytingar átt sér stað á fiskmörkuðum V-Evrópu
°E allar líkur benda til þess að þær haldi áfram enn
UtTl hríð. Telja má tvær aðalorsakir þessara breyt-
1!1ga.
Önnur er ör markaðsþróun til aukningar á hálf-
Unnum eða fullunnum matvælum til neyslu á mat-
s°luhúsum eða heimilum. Hin orsökin er afleiðing
af stækkaðri fiskveiðilögsögu og fiskvemdun strand-
r>kja og tilsvarandi rýrnandi veiðimöguleika fyrir
st°ra flota úthafstogara Breta, Þjóðveija og Frakka,
Sem eiga afkomumöguleika sína undir veiðum á
Jarlægum miðum, sem áður voru öllum frjáls en eru
Pað ekki lengur. Báðar valda þessar breytingar hver
a s*nn hátt minnkandi neyslu á ferskum fiski en til-
Svarandi aukningu á frystum fiski að miklu leyti
Vegna tilkomu fullunninnar eða matreiddar vöru
einfaldrar og skjótrar eldamennsku. Til þess að
^^ta þörfinni fyrir slíkar þægindavörur hafa risið
UPP fiskiðnaðarverksmiðjur í flestum Evrópulönd-
Urtt sem framleiða fiskskammta í ídýfu eða brauð-
Jjtylsnu. Framleiðsluþróun í þessa átt er löngu þekkt
ra Bandaríkjunum bæði af framleiðslu okkar og
ún hefur tekið miklu mun hægar við
Síðustu árin hafa risið upp sérstakar
og deildir innan stærri keðjuverslana
Sern hafa sérhæft sig í dreifingu frystra matvæla og í
ramhaldi af því hafa frystikistur orðið algeng eign á
estum heimilum.
Eins og kunnugt er er einn tilgangur Efnahags-
andalagsins sameiginlegt markaðssvæði allra
andalagsríkjanna og eru fiskafurðir þar ekki
Undanskildar enda þótt sameiginleg stefna í fiski-
'Pálum hafi átt erfitt uppdráttar og sé enn óákveð-
'n eða óráðin að miklu leyti.
Eollstigar hafa þó verið samræmdir og eru nú þeir
ra, en ..
Ser í Evrópu.
‘rystiverslanir
sömu fyrir alla N-Evrópu og er flutningur milli
landa án tollgreiðslu auðveldur.
Heildarveiði Efnahagsbandalagsríkjanna var
fyrir fimm árum nálega 5 milljón tonn á ári en hefur
nú dregist saman og er um 4.3 milljónir tonna. Til
þess að fullnægja neyslunni hafa þessi lönd flutt inn
síðustu árin samtals rúmlega VA milljón tonna af
ferskum, frystum, söltuðum og á annan hátt verk-
uðum fiskafurðum og skelfiski. En verulegur hluti
þessa er viðskipti milli bandalagsþjóðanna og hafa
Danmörk og Holland verið aðalfiskútflytjendurnir.
Bæði þessi lönd hafa góða aðstöðu til viðskipta og
fiskflutninga á ferskum fiski frá löndunarhöfnunum
til fiskmarkaða V-Evrópu. Þau flytja út samtals um
400 þúsund tonn af ferskum og frystum fiski til
annarra bandalagslanda.
Þrátt fyrir sameiginlegan markað hefur hvert ríki
innan Efnahagsbandalagsins nokkur sér markaðs-
einkenni og er rétt að minnast á þau helsu.
Bretland
Eigin afli Breta hefur um árabil verið um 1 milljón
tonna á ári og er það enn. Verulegar breytingar hafa
þó orðið á samsetningu aflans eftir fisktegundum,
minna af þorski, ýsu og síld, en meira af makríl og
kolmunna. Gamli úthafstogaraflotinn er úr sögunni
að undanskildum nokkrum frystitogurum sem enn
lifa á minnkandi veiðikvóta við Noreg, Kanada og
Grænland. Norðursjórinn er enn sem fyrr óhemju-
gjöfull fyrir smærri skipin, aðallega fyrir veiði á
þorski og kola en veiðitakmarkanir og bann hefur
verið sett á síld og ýsu. Til að fullnægja eftirspurn-
inni hafa Bretar oftast flutt inn um 50-100 þúsund
tonn af ferskum fiski, mest frá Hollandi og Dan-
mörku og nú frá íslandi, en einnig um 150-200 þús-
und tonn af frystum fiski og er um 50% þess magns
ÆGIR — 639