Ægir - 01.09.1981, Síða 28

Hákar! við borðstokkinn.
slíkra skipa, þótt um langan og erfiðan veg sé að
sækja og hreinlega moki upp auðæfum við strend-
ur landsins. Þessi stórhuga höfundur telur lands-
menn vera á framfarabraut og það sýni ljóslega, að
sjö árum fyrr hafi ekki verið nema tvö þilskip við
Eyjafjörð, en þau séu nú orðin þrjátíu. Segir höf-
undur, að þegar þessa öra vaxtar í skipastól Ey-
firðinga sé gætt, hljóti stofnun ábyrgðarfélags að
vera mesta stórmálið á dagskrá.
Augljóst er, að höfundur þessarar greinar hefur
kynnt sér allnáið starfsemi ábyrgðarsjóðs ísfirð-
inga, og telur hann, að Eyfirðingar mundu margt
geta af henni lært. Enn meira telur hann þá þó
mundu geta af starfsemi slikra félaga i Noregi lært,
sem dæmi tekur hann starfsemi ábyrgðarfélagsins i
Stavangri, og getur sérstaklega þess þáttar, að áður
en nokkurt skip sé tekið í tryggingu þar, þá sé það
vandlega yfirfarið og skoðað af nefnd þar til kjör-
inna mann. Segir höfundur Norðmenn skipta skip'
um sínum í flokka eftir því, hve verðmæt þau
teljist. Eftir þessu að dæma er ekki svo að sja
sem ísfirðingar hafi látið meta skip sin. Að lokun1
hvetur höfundur til þess, að komið verði á fót far-
mannalögum, svo sem lengi hafi tiðkazt með öllum
þjóðum, sem að einhverju marki stundi sjósókn-
Síðan hvetur höfundur til þess að þetta mikla
hagsmunamál verði ekki látið niður falla og skorar
á Eyfirðinga að taka vel tillögum hinna siglfirzku
fundarmanna.
Með þessa þörfu og skeleggu grein í huga, svo og
það, að málið virtist nú vera komið á töluverðan
rekspöl, skyldi maður ætla, að nú yrði skammt að
bíða stórframkvæmdanna. Svo fór þó ekki. Hinu
stórhuga N hafði sagt í sinni ágætu ritgerð, að svo
virtist sem ekkert skorti annað en það, að einhver,
sem málið væri viðkomandi, kveddi til stofnfund-
ar. Enginn bar þó fæfu til þess að kveðja til slíks
fundar, enda varð nú hljóðara um ntálið um
langan tíma, en nokkru sinni fyrr. Vafalaust hafa
harðindi og aflatregða áranna, sem í hönd fóru,
valdið mestu hér um.
Það er svo ekki fyrr en árið 1866, að grein birtist i
16.-17. tbl. Norðanfara, sem nú hafði leyst Norðra
af hólmi, að málið er loks vakið til lífsins á nýjan
leik. Þetta er alllöng grein, sem undirrituð er „Sigl'
firðingur“. Höfundur greinarinnar byrjar á þvl
að minna á fund þann, er Siglfirðingar hafi haldið
um málið 1. marz 1859. Síðan ræðir hann um, að
hið illa árferði undanfarinna ára muni hafa dregið
kjark úr mönnum, en getur þess, að þar eð ár-
gæzka fari nú mjög batnandi, ættu menn ekki að
þurfa að láta slíkt halda aftur af sér öllu lengur,
enda hafi hinir hörmulegu skiptapar árið 1864 sýnt
það svart á hvítu, að ekki verði lengur hjá stofnuu
ábyrgðarfélags komizt. Þessi greinarhöfundur er
jafnvel svo bjartsýnn, að hann talar um að fa
ábyrgð á skipin fyrir vertíðarbyrjun 1867. Höfund-
ur þessi telur þá tilhögun undirbúnings, sem ^
hafði stungið uppá heppilega, þ.e. að halda þrja
undirbúningsfundi, einn á Siglufirði, einn í sveit-
unum austan Eyjafjarðar, og einn í sveitunum
vestan fjarðarins og síðan skyldi haldinn einn aðal'
fundur, þar sem semja skyldi lög félagsins og
ákveða ábyrgðarkaupið. Virðist höfundi þessum,
að hæfilegt mundi að tryggja aðeins helming skip'
anna, a.m.k. fyrstu fimm árin, en ef allt gengi vel3
því tímabili, mætti gjarnan tryggja þau að fullm
að þeim tíma loknum. Um fyrirkomulag sjóðsins
492 — ÆGIR