Ægir - 01.10.1990, Blaðsíða 7

ÆGIR
511
'0/9o
QUr|nt fóður nú á tímum allsnægta
sérf'tl ^om' næringar-
Sj. r*^inga fyrir erfiðismenn sem
er . aðurinn þá sannarlega var og
, ; ^eykjavík hófst vertíðarundir-
n'n8ur rneð því að skip voru
in . {Vetrarlægi sem var í Eiðsvík
víki' ^ ^unc^urn- geymdu Reyk-
n8ar flest þilskip sín sem ýmist
Un u. ^ar við festar eða voru geymd
a ' fiöru. Oft var erfitt að kom-
b skipunum vegna íss. Er um
við Var ^orn'^ var hafist handa
u rauðkynda ofna í vistarver-
a^ 'j3v' iðulega voru súðir hélaðar
'nnan, íshellur á gólfum og
s( n^ei allt klakabrynjað. Rúm-
fr v' Voru meira og minna
'n< en er þiðna tók runnu lækir
ski|Ur Su^'r °8 þiljur. Við þessi
Vrði höfðust skipverjar við um
r° i nokkra daga. Skipin voru
k an ferð á leguna undan bæjar-
rV§gjunum og þá var hafist
v'^ flytja um borð veið-
, salt, eldsneyti, vatn og
. °st- Þurfti að flytja þennan varn-
,n§ um borð í skúturnar í flutn-
að*3 ■ um sem ro'^ var ^ra lancl'
ar skipunum. Veiðarfæri og öngl-
r v°ru lengi framan af að mestu
leyti heimaunnin. Sama átti við
um sjóklæði.
Það er langur vegur frá sjósókn'
á opnu áraskipunum fyrrum, til
skuttogara nútímans. Skútutíma-
bilið, vélbátarnir, önnur smærri
fiskiskip og síðutogararnir koma
inn þará milli. í bókinni „íslenskir
athafnamenn" (I) sem fjallar um
þann merka útgerðarmann Geir
Zöega (útg. 1946, Gils Guð-
mundsson skráði) segir svo:
„Menn stóðu við færið von úr viti
meðan nokkur branda fékkst á
öngul. Síðan tók fiskaðgerðin við,
stöðugt pauf og strit, oft og einatt í
glórulausu myrkri. Pað var ekki
fyrr en eftir aldamót, sem tekið var
að nota karbítljós á fiskiskipum,
en sú breyting þótti mjög til batn-
aðar, þar eð fiskaðgerðin fór alltaf
fram að næturlagi".
Skútur í Grandabótinni hjá Kríusteini 1899 og saltfiskstakkur fyrir miöri mynd.