Ægir - 01.10.1991, Qupperneq 13

10/91
ÆGIR
513
j°8urum aftur til fyrri eigenda, auk
fess sem nýsmíðar hófust af krafti.
'°k ársins 1946 voru gerðir út
togarar frá Hull og í þeim
ópi var fyrstj 0|fu|<yntj togarinn.
ann bar nafnið St. John og var
a,hentur nýr þetta sama ár.1
^æstu árin fjölgaði togurum í
ár frá ári og við upphaf þess
'oiabils, sem hér er til umfjöllun-
ar; árið 1951 hafði fjöldi þeirra
nað hámarki. Tafla I sýnir fjölda
u8 staerð togara í Hull á árunum
1951-1975
Tafla 1
Fjöldi og stærö togara
í Hull 1951-1975
(stærð í tonnum).
Heildar- Meðal-
stærð stærð
Fjöldi nettó nettó
1951 165 32.107 195
1952 161 33.099 206
1953 161 33.153 206
1954 151 33.713 223
1955 149 31.326 210
1956 142 31.753 224
1957 140 30.715 219
1958 139 32.070 231
1959 138 32.852 238
1960 142 32.596 229
1961 143 33.578 235
1962 136 34.360 253
1963 123 32.244 262
1964 124 30.809 248
1965 117 31.590 270
1966 123 30.366 247
1967 104 34.201 329
1968 97 32.156 331
1969 93 31.534 339
1970 93 31.771 342
1971 93 31.816 342
1972 92 32.081 349
1973 96 34.263 357
1974 90 32.693 363
Ú4975 76 28.712 378
M. Thompson: Fish Dock.
(1989)0rY 01 9t’ Ar|órew's Dock Hull
oompson, op. cit. (1989), 27.
Þessar tölur sýna glöggt þá
þróun er varð í stærð og fjölda
togaraflotans í Hull á þessurn
árum. Fjöldi skipa náði, eins og
áður sagði, hámarki fyrsta árið,
sem taflan tekur til. Það stafaði
m.a. af því að fyrstu árin eftir styrj-
öldina var framboð á matvælum í
Bretlandi minna en eftirspurnin.
Af þeim sökum var fiskverð á
mörkuðum hátt, útgerðarmenn
sóttust eftir sem mestum fiski og
lögðu því ekki gömlum skipum
jafnóðum og ný bættust í flotann.
Þetta breyttist um 1950 og um
svipað leyti voru mörg ný skip,
sem samið hafði verið um smíði á
árunum 1946-1948, afhent. Þá
rak brátt að því að flotinn yrði of
stór, afkastageta hans of mikil og
framboð af fiski of mikið. Við því
hlutu útvegsmenn að bregðast
með því að leggja eldri skipum,
sem voru óhagkvæmari í rekstri en
hin nýju. Skipin, sem smíðuð voru
eftir styrjöldina, voru hins vegar
flest mun stærri en hin eldri og því
stækkaði flotinn í tonnum þótt
skipum fækkaði. Þessi þróun hélt
áfram allt fram um miðjan 7. ára-
tuginn, en þá dró mjög úr ný-
smíði. Skipin urðu sífellt stærri og
fullkomnari og jafnfamt þurfti
færri skip til að flytja að landi
þann afla, sem markaður var fyrir.
Má gleggst sjá árangur bresku
nýsköpunarinnar af því að árið
1953 var meðalaldur úthafstog-
ara, sem gerðir voru út í Bretlandi
28.8 ár. í árslok 1962 hafði hann
lækkað í 12.5 ár og í 11.4 ár í árs-
lok 1963.1
En skipin urðu ekki einungis
nýrri og stærri. Hver ný kynslóð
togara var tæknilega fullkomnari
en sú næsta á undan. Fyrir síðari
heimsstyrjöldina voru allir togarar
í Hull kolakyntir, en eins og áður
var getið var fyrsti olíukynti togar-
inn tekinn í notkun 1946. í lok
þess árs voru ólíukyntir togarar í
Hull orðnir 14 og á næstu árum
fjölgaði þeim ört jafnframt því sem
gömlu kolatogurunum fækkaði.
Útgerð kolakyntra togara frá Hull
lauk endanlega árið 1962 og þá
var ný gerð þegar farin að keppa
1 Fishing in Distant Waters 1963,16.
Fiskmarkaður i Huii á 6. áratugnum.