Tímarit lögfræðinga - 01.06.1959, Blaðsíða 64

nafninu „Fíllinn“, en ekki liinu útlenda nafni, „Elefant“.
Ef gert yrði ráð fyrir því, að hér yrði skrásett vörumerkið
„Fillinn“ fyrir cigarettur og þær hoðnar hér til sölu, má
þannig óhikað búast við því, að villst yrði á þvi merki og
merkinu „Elefant“. 1 fyrra dæminu um ruglingshættu af
þessum sökum, má að visu segja, að nokkur líkindi séu
á milli orðanna „Coca-Cola“ og „Coke“, þannig að ann-
að hefði ekki þurft að koma til, til þess að villzt hefði
verið á þessum tveim merkjum. En af síðara dæminu
sést, að nafn það, er almenningur kann að gefa vörunni
getur verið alls ólíkt hinu skráða vörumerki framleið-
andans og liann hefur valið lienni sjálfur. Standi þannig
á, verður hinsvegar að krefjast fullra sannana fyrir því,
að vara sú, er í hlut á (og hún eingöngu) gangi almennt
undir því nafni, sem almenningur hefur þannig gefið
henni, til þess að talið verði að ruglingshætta sé á ferð-
inni.1)
I vörumerkjaréttinum er oft talað um kenninguna um
sterk og veik vörumerki. Þessi kenning hefur þýðingu
þegar skera skal úr um ruglingshættu milli merkja.
Bj^ggist kenning þessi á þeirri staðrejmd, að sum merki
eru í eðli sínu sterk, þ. e. a. s. þau hafa einhverja sér-
staka eiginleika til þess að festast betur i minni manna
en hin svokölluðu veiku merki. Til fyrra flokksins teljast
fyrst og fremst þau merki eða orð, sem eru alger upp-
fynding, eða sérstaklega tilhúin heiti, sem auðvelt er að
muna og aðrir geta ekki átt neitt sérstakt tilkall til. Sem
dæmi mætti nefna orð eins og t. d. PERSIL, KODAK,
NILFISK, ESSO o. s. frv. Til síðara floksins teljast liins-
vegar þau merki, sem samsett eru að nokkru eða öllu
leyti af einkennum, sem allir hafa rétt til að nota, svo
sem tölustafir, almenn orð úr mæltu máli eða orð, sem
á einhvern hátt gefa til kynna uppruna, eiginleika eða
ásigkomulag vörunnar. Sem dæmi um slik merki mætti
1) Sbr. Kerly, bls. 639.
126
Tímarit lögfrœöinga