Tímarit lögfræðinga - 01.06.1970, Blaðsíða 22

II. Fébótaábyrgð.
Meginstörfum flestra lögmanna má skipta í tvo hópa,
störf að dómsmálum og sérfræðilegar ráðleggingar, aSal-
lega á viSskiptasviSinu og sviði persónuréttarins. Mun
hér á eftir nokkuS fjallað um fébótaábyrgð lögmanna á
þessum sviSum. 1 þessu sambandi er rétt að geta þess, að
lögmenn bera venjulega húsbóndaábyrgð á störfum starfs-
manna sinna, bæði venjulegs skrifstofufólks og löglærðra
fulltrúa.1)
1. Höfuðreglan um fébótaábyrgð lögmanna er sak-
næmisreglan. Lögmaðurinn eða þeir, sem hann ber hús-
bóndaábjugð á, verða að hafa valdið tjóninu með óforsvar-
anlegu, saknæmu atferli eða athafnaleysi. Hér mun að-
eins fjallað um fébótaábyrgð lögmanns gagnvart við-
skiptamönnum sínum, þeim, er liann selur þjónustu. ViS
sakarmat verður og að hafa í huga, að lögmaðurinn selur
sérfræðiþjónustu, og í mörgum tilvikum hefur hann einka-
rétt á að selja slika þjónustu. Það hlýtur að leiða til þess,
að gera verður um margt til hans strangar kröfur um
rétta meðferð í liagsmunum viðskiptamanna sinna.
Eftir atvikum þykir rétt að skipta þessum þætti í tvo
hluta, annars vegar þá fébótaábyrgð, sem snýr að mál-
flutningsþóknun lögmannsins, og hins vegar hinni al-
mennu fébótaábyrgð.
a. I 182. gr. laga nr. 85/1936 segir svo: „Nú gerir um-
boðsmaður aðilja sig sekan í ávirðingum þeim, sem í 3.
eða 4. tl. 177. gr. segir, og má þá dæma hann út af fyrir
!) Hrd. XI, bls. 378. Lögmaður sendi ólöglærðum manni,
er hafði skuldheimtu að atvinnu, kröfu eina. Skuldlheimtu-
maðurinn tók dóm fyrir skuldinni. Síðan veitti hann hluta
kröfunnar viðtöku frá skuldara og gaf honum fullnaðarkvittun
fyrir allri skuldinni. Dæmt, að lögmaðurinn væri bundinn við:
fjármóttöku skuldheimtumannsins, en ekki fullnaðarkvittun
hans, þar sem skuldari mátti ekki treysta því, að skuldheimtu-
maðurinn hefði heimildir til að gefa eftir af skuldinni. Hrd.
XIX, bls. 375. Lögmaður talinn bundinn af yfirlýsingum lög-
lærðra fulltrúa sinna.
110
Tímarit lögfræðinga