Ægir - 01.11.1994, Blaðsíða 42

Páll Ægir Pétursson, kennari viö Stýrimannaskólann,
hefur tekið við starfi Hálfdáns Henrýssonar hjá SVFÍ.
Hann er að leggja síðustu hönd á öryggishandbók
fyrir verðandi sjómenn.
Páll Ægir var um borb í Sæbjörgu í sumar og hélt nám-
skeið fyrir unglinga víba um land byggb á handbókinni.
Námskeibin voru haldin í samvinnu við bæjaryfirvöld á
hverjum stað og mæltust vel fyrir.
„Stýrimannaskólinn sendir alla sína nemendur í viku
námskeið í Sæbjörgu á öllum stigum. Þau mál eru því alfar-
ið í höndum Sæbjargar.
Mér finnst að betri aðstööu vanti varðandi eldvarnir. Það
þyrfti að vera til eftirlíking af brú og nemendur þyrftu meiri
æfingu í eldvörnum. Ab öðru leyti finnst mér kennslan í
Sæbjörgu vera mjög góð."
Markúsarnet og Björgvinsbelti
Ekki jafngildur
búnaður
Samkvæmt reglugerb um björgunar- og öryggisbúnað ís-
lenskra skipa frá 21. mars 1994 nr. 189 skal skv. 8. grein í
öllum skipum 15 metrar eða lengri vera sérstaklega útbúib
net eba jafngildur búnabur til ab ná manni úr sjónum.
Fram til þessa hefur Markúsarnetið svokallaða verib eini
búnaburinn sem uppfyllir þetta ákvæbi. Abrar gerbir munu
vera í hönnun en ab sögn starfsmanna Siglingamálastofn-
unar hefur ekki reynt á það enn að annað en Markúsarnetið
væri tekið gilt. Annar búnaður þyrfti að uppfylla kröfur
stofnunarinnar en til þess hefur ekki komið.
I samtölum Ægis vib ýmsa abila kom fram ab margir
virbast halda ab Björgvinsbeltið svokallaða væri „jafngildur
búnaður" til þess ab uppfylla þetta reglugerbarákvæöi og
því stæði valið í framkvæmd milli Björgvinsbeltis og Mark-
úsarnets.
„Þetta er leibur misskilningur ef hann er útbreiddur,"
sagbi Árni Fribriksson starfsmaður Siglingamálastofnunar í
samtali við Ægi. Hann sagði ab eina viðurkenningin sem
Björgvinsbeltið hefði fengið væri að um borð í skipum sem
hefðu fleiri en sex bjarghringi eða fleiri væri beltið viður-
kennt sem ígildi eins bjarghrings.
Sérfróbir menn benda á ab beltið og netið séu góð til síns
brúks en kunnátta til þess ab nota hvoru tveggja rétt sé
naubsynleg og naubsynlegt að vita hvenær hvaða búnaður
hentar. Bent er á að þegar ofkældum mönnum er lyft úr sjó
er brýnt að þeir séu teknir lárétt úr sjónum. Ab lyfta þeim
lóðrétt getur valdið hjartastoppi og dauða. Þetta stafar af
þeim viðbrögðum líkamans við ofkælingu að víkka æðarnar
sem mest. Þegar ofkældur mabur er hífbur lóbrétt getur
blóðflæði stöðvast til hjartans.
Meö Markúsarnetinu er auðvelt að hífa mann lárétt úr
sjó en það er ekki hægt meb Björgvinsbeltinu. Beltinu er
hinsvegar hægt ab kasta lengra og það er einfaldara í notk-
un en netið.
Fullyrt er að í sumum tilvikum bæði hérlendis og erlend-
is hafi lóðrétt hífing valdið ótímabærum daubdaga þeirra
sem verið var að bjarga úr sjávarháska.
Sjálfvirkur sleppibúnaöur fyrir
gúmmíb j örgunarbáta
Mikil sorgarsaga
Sjálfvirkur sleppibúnaður fyrir gúmmíbjörgunarbáta er
lögboðinn um borð í íslenskum skipum og er gott dæmi um
góba hugmynd sem hefur orbib bitbein ýmissa afla í þjóbfé-
laginu. Tvær gerðir af búnaði komu fram, önnur kennd við
Sigmund Jóhannsson uppfinningamann í Vestmannaeyjum
og hin við vélsmiðju Olsen í Njarðvík. Fyrir liggur skýrsla
frá Iðntæknistofnun sem tekur af öll tvímæli um galla í
bábum gerbunum og Hálfdán Henrýsson deildarstjóri Slysa-
varnafélags íslands sagbist í samtali við Ægi efast um að
þessi búnabur væri í lagi um borb í nokkru skipi.
„Þetta er mikil sorgarsaga því ef vib hefðum borib gæfu
til þess aö standa vel ab þessu er ekki vafi á því að þetta
heföi getab verið mikið og gott öryggismál."
„Það var barist svo hart fyrir að koma þessu í lög að það
gafst ekki tími til nægilegrar þróunar. Það er enginn vafi á
að vissir þættir í þessum búnabi voru til bóta. Almennt varð
þetta til þess að gúmmíbjörgunarbátar voru færðir á betri
stað í skipunum," sagi Páll Guðmundsson yfirmaður skob-
unardeildar Siglingamálastofnunar í samtali við Ægi
Lögin kveða á um að sleppibúnaður skyldi standast út-
tekt Iðntæknistofnunar. Úttekt Iðntæknistofnunar leiddi í
ljós ab hvorug útgáfan stóðst þær kröfur. Þá var um tíma
42 ÆGIR NÓVEMBER 1994