Tímarit lögfræðinga - 01.12.2004, Blaðsíða 78

Bring any such decision affecting him before a judicial body that has full
jurisdiction, including the power to quash in all respects, on questions of fact and
law, the challenged decision.49
Mannréttindadómstóllinn taldi að endurskoðunarvald sænsku stjómsýslu-
dómstólanna væri nægilegt til að fullnægja kröfum 6. gr. MSE. Vísaði mann-
réttindadómstóllinn til þess að dómstólamir liefðu vald til að meta alla þætti
málsins. Urlausn þeirra væri ekki bundin við lagaatriði heldur tæki einnig til
staðreynda málsins, þar á meðal mats á sönnunargögnum. Ef dómstólarnir væru
ekki sammála ákvörðun skattyfirvalda hefðu þeir vald til að fella viðkomandi
ákvörðun úr gildi.50
Ekki er nægilegt til að uppfylla kröfur 6. gr. MSE að dómstóll hafi fræðilega
séð heimild til að taka alla þætti máls til endurskoðunar, heldur verður hann að
beita því valdi sínu í því máli sem til meðferðar er. I því sambandi er hægt að
vísa til áðumefndrar ákvörðunar Mannréttindanefndar Evrópu í Société Stenuit-
málinu. Kvartandinn hafði m.a. haldið því fram fyrir frönskum dómstólum að
álagning sektanna færi í bága við mannréttindasáttmálann, en Conseil d’Etat
komst að þeirri niðurstöðu að fyrirtækið gæti ekki byggt á þeim rökum. Mann-
réttindanefndin sagði að þrátt fyrir að svo virtist sem landslög veittu dómstólum
vald til að leggja mat á alla þætti málsins þá hefði því ekki verið heilsa í þessu
máli. I samræmi við það komst nefndin að þeirri niðurstöðu, að málsmeðferðin
samrýmdist ekki ákvæðum 1. mgr. 6. gr. sáttmálans.51 Mannréttindadóm-
stóllinn hefur einnig beitt sömu aðferðafræði, sjá t.d. Terra Woningen-dóm-
inn.52
Hvað varðar mál sem skilgreind eru sem refsimál að landsrétti þá er ljóst að
í slíkum málum þarf úrskurðaraðili í öllum tilvikum að uppfylla kröfur 6. gr.
MSE. I De Cubber-málinu lá fyrir að dómstóll á fyrsta stigi hafði ekki uppfyllt
skilyrði um óhlutdrægni og var því haldið fram með vísan til Öztiirk-dómsins
að bætt hefði verið úr þeim annmarka við áfrýjun málsins. Mannréttinda-
dómstóllinn vísaði til þess að Özturk-málið hefði varðað ásökun um refsiverða
háttsemi í skilningi hinnar sjálfstæðu merkingar hugtaksins í 6. gr. MSE. Sömu
rökum yrði hins vegar ekki beitt í máli, sem ekki einungis samkvæmt ákvæðum
sáttmálans heldur einnig samkvæmt belgískum lögum væri refsimál. Þau rök
gætu ekki réttlætt að dregið yrði úr kröfum ákvæðisins innan hins hefðbundna
49 Janosevic gegn Svíþjóð. [2004] 38 EHRR 473, mgr. 81. Tilvitnuð ummæli hljóða svo á íslensku:
„[Þarf að vera kleift að] skjóta sérhverri slíkri ákvörðun sem varðar stöðu hans til dómstóls, sem
hefur ótakmarkað valdsvið, þar með talið heimild til að ógilda að öllu leyti hina kærðu ákvörðun
bæði að því er varðar staðreyndir málsins og lagaatriði". Sjá einnig Bendenoun gegn Frakklandi.
Series A Nr 284 [1994] 18 EHRR 54, mgr. 46. "
50 Janosevic gegn Svíþjóð. [2004] 38 EHRR 473, mgr. 82.
51 Sociéte Stenuit gegn Frakklandi. Series A No 232-A [1992] 14 EHRR 509, mgr. 72.
52 Terra Woningen gegn Hollandi. [1997] 24 EHRR 456, mgr. 53-54.
536