Árbók Háskóla Íslands - 01.02.1940, Qupperneq 9

7
þessa eru nauðsynlegar. Hinsvegar væri æskilegt, að fleiri
stúdentar næinu guðfræði, því að samkvæmt skýrslu biskups
á síðustu prestastefnu voru þá óveitt 13 prestaköll og 1 auka-
prestsembætti. En um leið og slíkar breytingar eru gerðar,
er nauðsjmlegt, að starfssvið háskólans sé víkkað í öðrum
greinum. Nú stunda nám hér við háskólann 215 stúdentar,
en nálega 150 stúdentar dvöldu í fyrra við erlenda háskóla
og lögðu stund á fræðigreinar, sem eru ekki kenndar hér
við háskólann. Eiga þessir stúdentar nú við mjög erfið kjör
að húa vegna gjaldevrisvandræða, og er ekki annað sýnna
en að allstór hópur þeirra verði að hverfa frá námi, og er
slíkt tjón ómetanlegt fyrir þjóðfélagið. Við nokkurum hóp
þessara manna myndi háskólinn geta tekið, ef þing og stjórn
vildi rétta til þess lijálparhönd. Tel ég sjálfsagt, að við-
skiptaháskólinn renni inn í háskólann eins fljótt og auðið
er, og mætti sameina hann lagadeild og nefna hana laga-
og viðskiptadeild, án verulegs aukakostnaðar, þar eð er-
lendir lektorar gætu tekið að sér kennslu í tungumálum,
og hagfræðikennslu hefir þegar verið komið á í lagadeild.
Háskóli vor hefir Hrrir nokkurum árum borið fram lillögu
i þessa átt, en af óskiljanlegum ástæðum hefir verið horfið
að því, að stofna sérstakan viðskiptaháskóla, án nokkurs
samhands við háskóla vorn.
Fyrir nokkurum árum, 1931, kom fram á alþingi tillaga til
þingsálvktunar um að fela ríkisstjórninni meðal annars að
láta rannsaka, að hve miklu lej'ti og hvernig væri unnt að
koma á fót undirbúningskennslu við Háskóla íslands í
þeim námsgreinum, sem þar eru ekki kenndar nú, til þess
að sHtta nám í þeim erlendis. Fylgdi tillögu þessari itarleg
greinargerð ýmissa sérfróðra manna, er Vísindafélag Is-
lcndinga, er hafði liaft forgöngu um þetta mál, kvaddi til
þess. Var hent á það í greinargerðinni, live mikils virði það
væri fjrrir íslenzka menning, að eiga miðstöð þessara fræða
liér heima, og að með þessari undirhúningskennslu væri í
raun og veru hægt að vinsa úr þann hóp námsmanna, er
væri þess verðir, að þjóðfélagið stj'rkti þá til framhalds-