Árbók Háskóla Íslands - 01.02.1940, Qupperneq 58

56
verðask.“ En þrátt fyrir alla erfiðleika síðasta árs hefir há-
skólinn unnið að því, að fá lokið þessari veglegu byggingu,
er á að verða höfuðsetur allra vísinda í landi voru og á að
stuðla að því, að leiða þjóð vora áfram til frelsis og fram-
fara og liverskonar gæfu á ókomnum öldum. Það er i full-
komnu samræmi við íslenzkt eðli, sögu þjóðar vorrar og
norrænt þrek, að vér Islendingar veitum öllum erfiðleikum
viðnám, hopum hvergi af hólmi og höldum uppi þrotlausri
baráttu fyrir frelsi voru. Hið norræna þrek lýsir sér í lífs-
skoðun höfundar Krákumála: „hlæjandi skalk deyja“. Hið
norræna þrek lýsir sér í sögu þjóðar vorrar í þúsund ár, er
aldrei hefir bugazt látið, þótt hverskonar áþján og kúgun,
cymd og liörmungar hafi að oss sótt.
Vor lielg'asta skylda er að vera trúir hinu islenzka eðli og
vorum norræna uppruna. I baráttu við ís og hungur, eld og
kulda hefir hin íslenzka þjóðarsál mótazt, og hin norræna
tunga varð til fyrir þúsundum ára. Frumtunga Norður-
landa, ættmóðir íslenzkunnar og ef til vill flestra Evrópu-
mála, hefir skapazt í harðri baráttu frumbyggjanna við nátt-
úruöfl og í nánu samlífi við liimin, hauður og liaf. Iiöfuð-
skáld vort, Einar Benediktsson, hefir af djúpri innsýn lýst
þessu í kvæðinu um Egil Skallagrímsson:
„Og málið var byggt í brimslegnum grjótum
við bláhimins dýrð, undir málmfellsins rótum.
Þess orð féllu ýmist sem hamars högg,
eða hvinu sem eggjar, hitur og snögg,
eða þau liðu sem lagar vogar,
lyftust til liimins með dragandi ómi,
eða lirundu svo tær eins og drjúpandi dögg
og dýr eins og gullsins logar.“
Tunga vor geymir trú vora og vonir og allan arf þjóðarinn-
ar í þúsund ár. Vor norræni kvnstofn er margra þúsunda
ára gamall, og eðliseinkenni vor íslendinga eru liin sömu
nú sem á elztu tímum sögu vorrar og' hafa verið svipuð í
frumheimkynnum kynstofns vors. Það er eðli og þrá allra