Dýraverndarinn - 01.11.1959, Blaðsíða 4

Magnús Einarsson
fyrsti fastlaunaði dýra-
læknir á íslandi
Ásgeir Einarsson
dýralæknir í Gullbringu-
og Kjósars.umdæmi
Guðbrandur Hlíðar
dýralæknir
í Skagafjarðarumdæmi
Sigurður E. Hlíðar
fyrstur yfirdýralæknir og
fyrsti formaður Dýra-
læknafélags íslands
Ásgeir Þ. Ólafsson
formaður Dýralæknafélags
íslands
Páll A. Pálsson
núverandi yfirdýralæknir
Aldarfjórðungs-
afmœli
Dýralœknafélags
/
Islands
FÁTÆKT og bjargarleysi íslendinga á tímum ein-
okunar og erlendrar óstjórnar gerði þá svo háða
mislyndri veðráttu lands síns, að hvorki hagræn
né mannúðleg sjónarmið fengu notið sín gagnvart
húsdýrum þeirra. Og síðan tók að rætast úr, hafa
hin hagrænu trúlega ráðið meira um bætta með-
ferð dýra heldur en hin. Þó hefur það ávallt verið
svo, að umgengni manna við dýrin hefur haft á
þá djúp og varanleg áhrif. Kisan og seppinn hafa
alltaf átt sér sanna vini á heimilunum, hesturinn
oft eignazt einlæga vináttu eiganda síns, kýrin,
sem stundum lagði til í harðindum einu lífsbjörg
barnanna, notið að minnsta kosti ástríkis af hendi
húsfreyjunnar og sauðkindin átt ítök í tilfinning-
um fjármannsins, hvort sem hann hefur verið
bóndinn sjálfur eða vinnumaður heimilisins. Og
þó að menn, sakir vanþekkingar og vangetu, gætu
oftast lítið úr bætt, þá er á bjátaði um heilsufar
núsdýranna, leið margur maðurinn við að sjá þau
pínast. Þar sem kostur var á einhverjum, sem
laginn þótti að hjálpa sjúkum dýrum, var gjarnan
leitað hjá honum ráða og hann jafnvel sóttur, og
þó að húsráðandinn hafi kannski talið sig fyrst
og fremst gera það af fjárhagslegum ástæðum,
munu aðrar hvatir oftast hafa ýtt þar undir.
Minnsta kosti minnist ég þess, að sjálflærður dýra-
læknir var sóttur úr minni sveit, þegar beinn
kostnaður hlaut að verða meiri en vafasamur
ábati.
Allt fram á þessa öld voru þær fjölskyldur til-
tölulega mjög fáar hér á landi, sem áttu alls ekk-
ert búfé, og allur þorri þeirra bænda, sem ein-
68
DÝRAVERNDARINN