Dýraverndarinn - 15.11.1916, Blaðsíða 5

DÝRAVERNDARINN
85
lagsins, verSur aS geta þessa því til afsökunar. Og eins og alt
er í pottinn búi‘S, verSur, því miSur, engri ábyrgö komi'S fram
á hendur hrossaprangarans, sem keypti þessi hross til útflutn-
ings, né á hendur útflytjanda. En gera mun „Dýraverndunar-
félagiS" sitt ítrasta til þess aS varna því aS jafn hrottalegt
brot verSi eftirleiSis framiS á þeim lögum, sem snerta dýra-
vernd hér á landi.
HAUSTÞANKAR
I hugum sumra er haustiS kvíSvænlegur árstími; þykir eftir-
sjón í sólinni hátt á lofti, hitanum og sumarvinnunni. Börnum
og unglingum er illa viS haustiS; þaS boSar komu vetrarins og
vekur daprar hugsanir:
Kominn er kaldur vetur,
kvíSi’ eg fyrir því
aS verSa aS læra letur
og lesa bókum í ....
ÞaS er alt annaS bragS aS því en aS velta sér í grasinu í sól-
og sumarblíSu.
En sannleikurinn er aS hver árstíS laSar og gleSur á sinn
hátt, og allar hafa þær fyrir alla eitthvaS til síns ágætis. HaustiS
og veturinn ekki síSur en voriS og sumariS. Sum skáldin yrkja
eins hrifin um fegurS haustkveldanna, um norSurljósin og
vetrargljána eins og önnur kveSa um endurrísandi vornáttúr-
una, hækkandi sól og sumarsælu sveitanna. Jafnvel grenjandi
kafaldsbyljirnir geta vakiS yndi og hugnaö i hugum manna í
borg og á búi. Listin er sú aS vera undir veturinn búinn. Þá
koma andlegu ferSalögin um heima og geima meS bókalestrin-
um í staS sumarferöanna á hestunum, og veita ekki minni
nautn. Vetrarkveld og vormorgun geta veriö yndisstundir, en
sín meö hverju mótinu.---------
Lóan hefur veriö að hópa sig og er horfin, viS höfum heyrt
„lóukvakiS hinsta“ — í ár; heyskapurinn er á enda; féö er
komiS af fjöllunum. ÞaS er svo sem auSséö á öllu aö haustiö
er komiS. Hugurinn fylgir lóunni til fjarlægu landanna. Hér