Dýraverndarinn - 15.11.1916, Blaðsíða 6

86
DÝRAVERNDARINN
hefur hún lifaö í friöi með ungana sína. En hvað tekur svo við
eftir langt og erfitt ferðalag. Skothríð! Skothriö. Ef mennirnir
mega þá vera að þvi aö myrða hana, í annríkinu að myrða
hver annan.
Sláturtíðin er úti, og vetrarforðinn er dreginn aö búinn, hey-
garðarnir meira og minna fullir. Það er dittað að bæjarhúsun-
um og fénaðarhúsunum. Með meiri og minni fyrirhyggju er
verið að búa sig undir að taka móti vetrinum. Allir vilja geta
horft ókvíðnir fram á ókomna tímann. En allir eiga ekki jafn
hægt með að safna í forðabúrin, og allir láta sér ekki heldur
jafnt umhugað um það. Alli’r bændur ættu að vera „óháðir“
— vetrarsnjóum og vorkuldum.
Meðan á sláturtíöinni stóð og hrossasölunni í sumar, vildi
„Dýraverndarinn" hafa getað komið heim til hvers einasta
bónda og sagt viö hann: Búðu þig vel undir veturinn! Farg-
aöu svo miklu af skepnum þínum, að þú sért v i s s að geta
látiö þeim sem þú heldur eftir, líða vel, hvað sem á dynur.
Treystu ekki vetrinum, að hann taki mjúkum tökum á þér og
búi þínu. Vertu viðbúinn því versta! Það er enginn skaði þó
að vorsólin og gróðurinn komi að fyrningum i forðabúrunum.
En þaö er óbætanlegur skaði, ef þau standa tóm löngu áður
en grös gróa.
Margan bóndann er sem betur fer óþarfi að segja þetta við.
En ekki veldur sá er varir.
VERKEFNI DÝRALÆKNANNA
Dýralæknunum fjölgar nú loksins smátt og smátt, sem betur
fer. Mikið tjón hafa bændur undanfarnar aldir beðið af þvi
aö ekki varö náö til dýralæknis, og miklar kvalir hafa skepn-
urnar orðið að þola af þvi að landið hefur vantað dýralækna.
En nú þegar dýralæknarnir eru fengnir, þarf að hugsa um
það, aö hafa þeirra sem mest not, bæði til þess að forða bænd-
um frá fjártjóni, og ekki síður til þess að firra skepnurnar
þjáningum svo sem kostur er á. Kunnátta dýralæknanna á að
koma bæði mönnum og skepnum til nota.