Dýraverndarinn - 01.02.1923, Blaðsíða 6

DÝRAVERNDARINN
svöngum ferðahestum þeirra búinn griöastaður, gott atlæti og
góSur viSurgerningur í góöum húsakynnum. Enginn feröa-
maSur má sjá eftir borgun fyrir grei'Sann. enda láta hana flest-
ir af hendi möglunarlaust, þó aS einstaka raddir hafi heyrst
um þaS, aS gisting þarna þyki dýr; þaS eru þá helst þeir, sem
ekki kunna aS meta hvers virSi þaS er, aS geta hallaS sjer
aS svona staö, eöa þá sem geta ekki skiliö, aS ekki er hægt
aS reka bú á 60 þús. króna eign meS starfsfólki, án þess aS
hafa eitthvaö í aöra hönd.
Hesthús.
Húsakynni manna eru allgóSur mælikvarSi á menningarstig
þeirra, og umgengni um húsin og þrifnaöur innan húss eigi
síöur. SiSaSar þjóöir una því ekki aS lifa i jarSholum eSa
hellum, heldur reisa þær sjer snotur hús og prýöa þau á ýms-
an hátt eftir föngum.
Líkt má segja um fjenaSarhúsin. Bændur á lágu menning-
arstigi hiröa litiö um aö eiga snotur og þrifaleg péningshús.
Þeir gera kúnum sínum og kindunum eölilega ekki hærra
undir höföi en sjálfum sjer, konu og börnum.
MeS vaxandi menningu hafa íslendingar leitast viö aS bæta
húsakynni sín, þó aS stundum hafi veriö lítil bót aS breyting-
unni. Vankunnáttan og fátæktin hefir ])á valdiö ])ví. Pen
ingshúsin hafa líka. batnaö, og sumstaöar jafnvel veriS l)ætt
áöur en fariS var aS hugsa til aS hressa viS baöstofuna, þó
Ijeleg væri, eSa reisa steinhús í staö torfkofanna.
F j ó s i n hafa hjer á landi veriS endurbætt víöa á undan
iiSrum peningshúsum, enda var þaS ekki vanþörf. Svo dinun
og þröng og óþrifaleg hafa þau veriö til skamms tíma, aS furöu
gegnir aS nokkur skepna skuli hafa getaö lifaS og haldiö
heilsu í sliluun híbýlum. GagniS aö þeirn auSvitaS minna
vegna illrar líSunar. Nú er ])etta mjög víöa orSiö breytt, og
er auövitaS aö þakka búnaSarskólum og bændaskólum, þeirri
búnaöarþekkingu, scm þeir hafa útbreitt.
Fjárhúsin eru víöa oröin mun betri en fyrir 50 árurn.