Dýraverndarinn - 01.02.1923, Blaðsíða 8

4
DÝRAVERNDARINN
gera. Enda er afar torvelt a'S halda þeim hreinum, nema ööru-
vísi sje um búifi.
Nú skal sagt í fáum oröum, hvernig hesthús þurfa aS vera
til þess a,S vera IjoSleg húsakynni þessum fögru, göfugu og
góSu dýrum.
HesthúsiS á aS vera v e 1 b j a r t o g h 1 ý 11, algerlega
f o k h e 11 og r e g n h e l‘t, hverju sem viSrar. ÞaS verSur
aS vera sundurhólfaS i bása, einn bás fyrir hvern hest. Fyrir
aftan básana á aS vera hæfilega IrreiS, sljett renna, svo aö
auövelt sje aö hreinsa hana vel á hverjum degi, og halli henni
svo, aö JrvagiS geti runniS i safnþró; en fyrir aftan rennuna
gangpallur fyrir þann, sem hiröir. Stallurinn sje á þeirri hæS,
aö hesturinn rísi fremur en lúti niöur, þegar hann jetur. Rjett
er, aS hesturinn standi meö m ú 1, en ekki h á 1 s b a n d, og
sje band fest i vegginn undir stallinum, sem meS litilli fyrir-
höfn má festa i múlinn og bregöa úr honum aftur, þegav
hesturinn er leystur.
Margs er aS gæta i hirSingu hesta, enda þó aS húsiS sje
svo gott, sem kostur er.
(I o t t atlæti má telja fyrst af öllu. Engum hesti líSur
vcl, sem vantar ]>a8, enda vantar venjulega fleira, ef þaS
vantar.
Góöa hiröin’g og þrifnaS tel jeg næst. Ekki má
gleyma þ v í, ])ó aö húsiö sje gott. Hestinn ]>arf aö kemba
daglega, og ekki má láta nægja, aS kemba bak, makka og
síöur, eins og margir gera, heldur veröur aS kemba kviöinn
lika, svo aS aldrei safnist þar skarn.
R e g 1 u 1 e g a r m á 11 í 8 i r eru öllum nauösynlegar, skepn-
um ekki síSur en mönnum, ef þeim á aS vegna vel. Hjer er
sjaldnast um annaö aS ræöa en heygjöf, en engan veginn stend-
ur á sama, hvernig hún er fram reidd. Allir góöir skepuhiröar
þekkja þaS.
Vötnun þarf og aS vera regluleg. Sumir telja rjettara
aS venja hross á aö drekka á u n d a n heygjöfinni, en ai-
mennast mun vera, aS vatna á e f t i r herini. Krapvatn skal
hestum ekki boriö. Þegar vatniS er svo kalt, geta þeir ekki
drukkiö af því svo mikiö sem þeir þurfa.