Dýraverndarinn - 01.02.1923, Síða 11

DÝRAVEP.NDARINN
7
viö á grjótlendi, þar sem enginn skógnr er, eöa þá a'S minstá
kosti litill.
ASalfæSa þeirra er jurtafæSa, en þó þykir þeim egg, skor-
kvikindi og jafnvel ungar hi'S mesta sælgæti. Þeir lialda aldrei
kyrru fyrir og eru sifelt á einlægu iöi fram og aftur. Þeir
hafa augun alstaðar og hrifsa, alt þaö, sem þeir fá hönd á
fest; fyrst þefa þeir af því og því næst bíta þeir í þaS, en
falli þeim þaö ekki í geS einhverra hluta vegna, þá henda
þeir ])ví frá sjer, annars fer þaS alt sömu leiöina, þ. e. a. s.
niSur i magann.
Eitt er þaö, sem þeir eiga ilt meö aö skilja, eins og jafnvel
sumir menn, og ])aö er eignarrjetturinn. Þeimþykirsemsjemjög
gaman og skemtilegt, geti þeir komist i akra og aldingarSa,
því ])ar er nóg handa þeim til þess aö jeta, en þaö kvaö ekki
vera neitt eftirsóknarvert, að fá ])á inn á akrana eSa aldin-
garöana, því þeir ræna þar og rupla eftir fremsta megni og
eyöileggja miklu meira en ])eir fá jetið. Gagnvart slíkuin
skemdargripum duga hvorki garðar nje giröingar og ekki
einu sinni slagbrandar. Þeir brjótast inn í hús fái þeir tæki-
færi til ])ess, og það, sem þeir geta ekki jetið, ])aS taka þcir
meö sjer og ekki síst ef það eru skrautgripir o. s. frv.
,,Vjer sáum, en aparnir uppskera,“ segja Arabarnir í Austur-
Sudan.
Þeir eru frábærilega fimir aö klifra, enda ei'u þeir orölagS-
ir fyrir ])aö. Þeir eiga lafhægt meö að stökkva þetta sjö til
átta stikur, og ])egar þeiiii býður svo viö aö horfa, ])á henda
þeir sjer alt aö því tíu stikur eöa meira ofan úr einni trjá-
grein og niður á aöra, og um ])aö leyti sem hún reisir sig
viö aftur, taka þeir aftur feiknalangt stökk og rjetta um leiö
rófuna og afturfæturna aftur undan sjer eins og stýri, og
fljúga eins og kólfi væri skotiS gegnum loftiö uns þeir ná
handfestu í næstu trjágrein og þannig koll af kolli. Þó trjá-
greinin brotni, sem stundum kemur fyrir, þá grípa þeir í aðra
í fallinu, og dugi hún ekki, þá í hina þriöju, og þó aö alt
bili, ])á eru þeir ósmeikir viö aö hrapa. Þaö sem þeir geta
ekki gripiö í meö framhöndunum, ])aö grípa þeir í meö aftur-
höndunum eöa rófunni eins og breiönefjarnir svonefndu. Þeir
nota allir rófuna fyrir stýri þegar þeir stökkva langstökk og