Dýraverndarinn - 01.10.1963, Blaðsíða 4

SINUBRUNAR
0 Sinubrunar eftir að eggtíð er komin hafa
reynzt meiri voði en nokkur hefði ætlað,
sem annt er um fuglalífið í landinu. Nýj-
ar erlendar rannsóknir sýna, að sinubruni
er ekki til hagsbóta landbúnaði, heldur
til tjóns.
Þegar Samband dýraverndunarfélaga íslands iór
þess fyrir nokkrum arum á leit við Búnaðarþing og
þing Stéttarfélags bænda, að þessi samtök tækju
undir þá áskorun Sambandsins, að sina yrði alls
ekki brennd eftir 1. maí, tóku þessir aðilar málið
föstum og drengilegum tökum, samþykktu eindreg-
ið að skora á bændur að verða við áskorun dýra-
verdunarsamtakanna. Voru samþykktirnar birtar í
blöðum og lesnar í útvarp.
Þessar aðgerðir höfðu mikil áhrif, enda voru þær
studdar hörmulegum atburðum, svo sem hinum
mikla bruna á Hvammsheiði í Suður-Þingeyjarsýslu.
Þau einu andmæli, sem fram komu, voru frá bænd-
um á Norðurlandi, sem voru þó ekki andstæðir Jjví
að forðast væri að brenna sinu svo seint, að fuglum
og eggjum stafaði af því hætta, heldur töldu, að
Jjeir gætu ekki unað því tímatakmarki, sem sett
væri, vegna þess, hve snjóa leysti yfirleitt seint
nyrðra. Til dæmis um fylgi bænda yfirleitt við
málið hér syðra má nefna Jsað, að þegar birtar liafa
verið fregnir um sinubruna, sem fram hafi íarið
eftir 1. maí, hafa oftast komið leiðréttingar eða skýr-
ingar, sem sýnt hafa, að sinubruninn hafi verið til
kominn af ógætni — og Jsá annarra en bænda.
Vorið 1963 var hvergi brennd sina á Suður- eða
Suðvesturlandi í maímánuði, en í febrúar og marz
gat víða að líta sinuelda í Jaessum landshlutum. Um
sinubruna á Vestfjörðum og Austurlandi er mér
ekki kunnugt, en víst er um það, að um 20. maí
var sina allvíða brennd í Svarfaðardal, Hörgárdal
og Öxnadal — og í mörgum sveitum Skagafjarðar,
sömuleiðis var brennd sina í maí í einni sveit við
Breiðafjörð.
Dalir í Eyjafirði vestanverðum og í Skagafirði
voru í 4—5 daga svo íullir af sinureyk, að ýmsum af
almenningi blciskraði, hve mjög var farið eldi um
landið, eftir að eggtíð var byrjuð, og sneru menn
sér til sýslumanna og spurðust fyrir um, livort Jjetta
væri ekki brot á landslögum, en eins og séð verður
af því, sem sagt er hér á undan, urðu sýslumenn að
hreiður og unga villtra fugla, að ekki korni að
meini.
19. Að brýnt sé sem allra rækilegast fyrir börn-
um að vera á verði um, að fuglar á tjörnum í bæj-
um eða í grennd við þá, njóti fyllstu verndar.
20. Að friðlýstum svæðum sé fjölgað og sem nán-
ast kynntar settar reglur og mannsæmandi umgengn-
isvenjur á slíkum svæðum.
21. Að vekja skilning á, að notkun ýmiss
konar eiturs til útrýmingar skordýrum úti í náttúr-
unni getur valdið mjög alvarlegri röskun á því jafn-
vægi alls lífs, sem vísindamönnum hefur á síðustu
árum orðið mun ljósara en áður, að hvarvetna ríkir
í ósnortnu ríki gróðrar- og dýralífs.
Lesendur munu koma auga á, að í þessa marg-
þættu upptalningu vanti ýmislegt, sem þörf hefði
verið að minnast á, enda mundi sannast mála, að
á þessum tímum sívaxandi breytinga á atvinnu- og
lífsháttum og aukinnar víðförli þorra manna um
byggðir og óbyggðir, komi sífellt í ljós ný og ný
viðíangsefni á Jressum vettvangi, en hvers sem vant
er í upptalninguna, ætti hún jm að gera fræðendum
barna og unglinga það enn ljósara en áður, hver
nauðsyn er á, að fræðslu um Jaessi mál sé sinnt all-
rækilega og henni komið sem víðast að... Um
fram allt þarf Jrað að verða börnum og unglingum
hugstæð staðreynd, að virðing fyrir lífinu og alhug-
un og aðdáun á undri lífsins er grundvallarskilyrði
allrar sannrar menningar og lífshamingju.
Með vinsemd og virðingu
F. h. Sambands dýraverndunarfélaga íslands
Þorbjörn Jóhannesson
kaupmaður
Tómas Tómasson
verksmiðj ueigandi
ÞórÖur ÞórÖarson
bæjarfulltrúi
Þorsteinn Einarsson
íjrróttafulltrúi
Hilmar NorÖfjörÖ
loftskeytamaður
Ásgeir Einarsson
dýralæknir
GuÖmundur Gíslason Hagalin
rithöfundur.
52
DÝRAVERNDARINN