Dýraverndarinn - 01.10.1963, Blaðsíða 9

ir — til dæmis Akureyri — leggja eigendum hunda f
á herðar ýmsar skyldur. Eigendurnir mega ekki láta
rakka sína ganga lausa, þeir verða að láta skrá þá,
verða að merkja þá og borga af þeim liáan skatt.
Þá eru það kettirnir. Þeir hafa líka orðið vanda-
mál í þéttbýlinu. Fjöldi katta hefur villzt að heim-
an, og dæmi eru þess, að börnum liafa verið gefnir
kettlingar, sem hafa svo verið hraktir að heiman,
þegar þeir hafa stækkað og þótt til óþrifa og óþæg-
inda. Svo liefur ]tá orðið til fjöldi vilfikatta, sem
valda stundum óþægindum, en alltaf verða að lifa
við stdt og kvcil.
Katlahald verður trúfega aldrei bannað. En nauð-
synfegt er að skrá og merkja tamda ketti og farga
villiköttum á mannsæmandi hátt.
Nú er það vitað, að margt manna á hunda, sem
er gætt vandlega. En þó getur komið fyrir, að
hundar sieppi, og enn er það svo, að menn, sem
heima eiga í sveit, hafa með sér hund, þegar þeir
koma í bæina. Slíkir hundar komast stundum á
flæking. Það kemur einnig fyrir, að hundar hljóta
meiðsli, sem unnt er að lækna.
Loks er svo það, að sumir hafa í heimahúsum
önnur alidýr en hunda og ketti — auk fugla, sem
aldir eru í búrum, og fiska, sem fiafðir eru í gler-
geymum.
Samband dýraverndunarfélaga íslands telur það
því mikla nauðsyn, að komið verði upp í þéttbýlinu
hjúkrunar-, geymslu- og aflífunarstöðvum handa dýr-
um. Þangað geti menn kornið þeirn dýrum sínum,
sem hér hefur verið á minnzt, þegar þeir fara að
heiman, enda greiði þeir fyrir fóðrun þeirra og hirð-
ingu gjald, sem gjarnan má vera allhátt. Til þess-
ara stöðva eiga menn að geta leitað með sjúk eða
særð dýr og ennfremur þau, sem þeir vilja láta
lóga. Loks verði flækingsdýrum komið fyrir á þess-
um stöðvum, og ef þau eru rnerkt, verði eiganda
þeirra gert aðvart, og hann síðan látinn greiða kostn-
að og fyrirhöfn — annars verði dýrin aflífuð.
I stærstu bæjunum er búfjáreign orðin allmikið
vandamál. Reynt hefur terið að færa fjárhús hér í
Reykjavík út á útjaðra bæjarlandsins, en sú lausn
vandans hefur ekki gefizt vel. Sauðfé liefur flækzt
inn á umíerðargötur, og það hefur komið í ljós, að
fóðrun og hirðing reynist svo erfið mönnum, sem
stunda vinnu og búa langt frá fjárhúsum sínum, að
hjá mörgum hefur féð ekki notið nauðsynlegrar
umhirðu. Þá brennur alltaf við, að búfé valdi tjóni
Skrdður og merlttur köttin.
á bæði skrúð- og nytjajurtum, og loks á bærinn
ekki ráð á sumarhögum, sem nægi fénaði bæjarbúa.
Sami vandi og í Reykjavík kemur upp í öðrum
hinna slærri bæja og eykst eftir því, sem bæirnir
stækka og færa út kvíarnar.
S.D.I. lítur þannig á, að þarna séu engin önnur
DÝRAVERNDARINN
57