Dýraverndarinn - 01.10.1963, Side 11

trúað fyrir til að hafa arð af, en jafnfrarnt til þess
að þroska þœr og gera betri og arðgœfari fyrir korn-
andi kynslóðir
Útflutningur hrossa.
í lögum um útflutning hrossa er raunar bannað
að flytja hesta til útlanda á skipum um hávetur —
og ekki er leyfilegt að flytja þá til útlanda á þilj-
um uppi nema frá 1. júní til 1. október. En hvor
tveggja ákvæðin hafa verið brotin af íslenzkum
stjórnarvöldum, og dýraverndunarsamtökin hafa átt
í sífelldri orrahríð út af þessum málum. Forvígis-
rnenn þeirra halda því fram, að cinungis beri að
lcyfa útflutning hrossa með flugvélum og gripa-
flutningaskiþum, sem séu sérstaklega útbúin til
slikra flutninga. Jafnvel um hásumar sé óheefa að
flytja hrossin út á annan liátt. Sjómenn á íslenzkum
skipum, sem liafa flutt út hross, eru hjartanlega
sammála dýraverndunarmönnum um þetta mál, þeir
hafa beinlínis þjáðst af að sjá líðan dýranna á leið-
inni milli landa og hafa gert miklu meira en nokk-
ur gat af þeim heimtað til þess að reyna að draga
úr þjáningum þarfasta þjónsins, eins og íslenzki
hesturinn var eitt sinn kallaður.
Nú vildi svo vel til, að Þórarinn Þórarinsson, rit-
stjóri Tímans og alþingismaður, var í fyrrasumar
samferða íslenzkum útflutningshrossum á Goðafossi
til I-Iollands og Þýzkalands. Hann sagði meðal ann-
ars svo í ferðasögu:
„Frá dvöl minni á Goðafossi verður mér ekki sízt
minnisstætt, hve hásetarnir sýndu mikla umönnun
hestum, sem voru sendir héðan með skipinu til
Rotterdam og Hamborgar. Þeir voru eitthvað 70—80
talsins, allir í þröngum básum á þilfarinu, því ekki
mátti láta þá leggjast. / þessum þröngu básum urðu
hestarnir, sem fóru til Harnborgar, að standa sam-
fleylt i níu sólarhringa. A leiðinni var veður fremur
óhagstætt, og gekk iðulega sjór yfir, þar sem hestarn-
ir stóðu. Skipverjar unnu að því heila nótt að tjalda
yfir þá. Óhætt er að segja, að hvorki þá né endranær
hafi skipverjar sparað tíma og fyrirhöfn til að láta
þeim líða sem bezt. Þaö var ekki þeirra sök, þótt
líðan hestanna yrði ekki betri en raun varð á ...“
Hross hafa verið flutt með flugvélum til Ameríku
og Sviss, og til Fvrópuhafna á gripaflutningaskipi,
að öllu vel útbúnu — með þjálfaða skipshöfn til um-
sinningar dýrunum. Aðeins slík tæki eru sæmandi
Páll Zóphóníasson.
til flutninga á íslenzkum hrossum til útlanda. Jafiv-
vel um hásumar hafa stœrðar skip farizt milli ís-
lands og annarra landa, og það er alls ekki sjald-
gæft, að veður á norðanverðu Atlantshafi séu það
vond að sumrinu, að skip verði að láta reka. Má
þá nærri geta, hver sé líðan hrossa undir þiljum,
hvað þá undir beru lofli, því ekki voru veður slík,
þegar alþingismaðurinn, ritstjóri Tímans, varð hross-
unum samferða.
Verndun fugla.
í þessu tölublaði er grein eftir Þorstein Finars-
sön, ritstjóra S.D.Í., um sinubrennslu, sem er ein
liin mesta hætta, sem steðjað hefur að íslenzkum
landfuglum frá upphafi vega. í annarri grein er
nokkuð vikið að hættunni, sem sjófuglunum stafar
af olíumengun sjávar. Fn samkvæmt lögunum um
aðild íslands að Lundúnasamþykktinni frá 1954 er
öllum skipum óheimilt að losa oliu i sjó innan 100'
sjórnilna takrnarlia frá ströndmn íslands, og land-
stöðvar mega heldur ekki menga sjóinn rneð oliu...
Fn auk þessa eru svo önnur mál, sem mjög varða
fuglalífið hér á landi. Þar má nelna lög um friðun
fugla og eggja, og sýnir myndin, sem hér fylgir, mjög
nákvæmlega, hvaða fuglar eru alfriðaðir, hverjir
friðaðir hluta af árinu og hverjir njóta engrar frið-
unar.
Mikil deila hefur orðið út af gæsunum, þar eð
sumir bændur halda því fram, að gæsir eyðileggi
nýrækt og spilli korni. Gæsir eru ekki friðaðar eftir
tuttugasta ágúst, en hins vegar er friðun þeirra að
vorinu í samræmi við alþjóðlega samþykkt, sem
flest vestræn menningarríki eru aðilar að. Þá eru
DÝRAVERNDARINN
59-