Dýraverndarinn - 01.10.1963, Síða 18

Stælt eftir nýnorsku barnaljóði
Hœnurnar krafsa og kroppa
korn fyrir börnin sín.
Og ein peirra segir: „Ogg, ogg, ogg, ■
þið öll skuluð koma til min!‘
Haninn — sá var ekki að vinna, —
hann vappaði og sperrti sig:
„Þið aldrei hafið séð hana
jafn harðduglegan og rnig.
Ég er alltaf að iðja,
þvi ekkert geta þccr,
þessar hccnu kvalir og kreistur,
nema liroppa sinar tcer!“
Og fanturinn versti, hann Fálki,
hann fengi marga steik,
ef skömmin sú óltaðist ekki
að eiga við þig leik!“
Háleitur sá nú haninn,
hvar liraðskreiður valur flaug.
Sér lieykli hann og hljóp i spretti
og hrall inn i kofann smaug.
„Já, mikið rýkur nú moldin!“
mœlti ein hcenan reið.
„Ha? Leiði ég ykkur ekki
á ykkar bjargarleið?
Svo gala eg, og húsrnóðir lirópar:
„Æ, haninn kallar á rnig, —
þá mundi nú réttast að rísa úr sceti
og reyna að spjara sig.“
En hœnurnar hlupu ekki, —
þcer hömuðust eins og fyrr.
Svo rak þá haninn út hausinn
um hœnsnakofans dyr.
Og sagði: ,Ji.g cetlaöi að eins að fá mér
agnar hœnublund,
en áhyggjur fyrir ykkar heill
mér eira ei neina stund."
Með brauð og kartöflur kemur
og korn og fleira gott,
og segir: ,JLerra hani,
hér sérðu þakklcetisvott.
Fyrir eljuna alla
og einlœga bjartsýnis trú.
Hvað yrði varpið hjá okliur,
ef ekki vcerir þú?
Hann Itorfði til lofts, á hauginn fór út
og hátt og snjallt þar gól:
„Sko, ég er glœstur og höfðingi hcestur
á hrcystinnar veldisstól!“
Og hcenurnar hlógu ekki,
þcer hugsuðu sem svo:
„Hann er eins og aðrir hanar, —
ó, cettum við bara tvo!“
66
DÝRAVERNDARINN