Dýraverndarinn - 01.11.1973, Blaðsíða 21

EINAR ÞORKELSSON:
Huppa
Langt er síðan henni var farg-
að. Þó er enn þá lengra frá því
liðið, er það varð í fari hennar,
sem mér þykir frásagnarverðast.
Og mér finnst, að ég megi varla
draga úr þessu að leitast við að
hripa eitthvert brot af eftirmæl-
um hennar.
Mér finnst Huppa hafa verið
merkisgripur. Mig langar því til
að segja ofurlítið frá hcnni.
Um frumætt Huppu kann ég
ekki að segja. Það eitt veit ég, að
hún var dóttir Stóru-Skjöldu. Og
htið má og fara með um faðerni
hennar.
Það mun hafa verið svo um
það leyti, sem hún fæddist, að
jafnan væri tvö naut í fjósinu,
annað eldra, er í rauninni hafði
það embætti að vera þarfanaut,
en faitt yngra og á leiðinni að
komast í slíkt embætti, búið und-
lr cmbættispróf, hafi þá prófinu
ekki verið lokið.
Nautin hafa að sjálfsögðu haft
nokkuð fjóslega háttu, slitið sig
UPP annað veifið og draslað laus
um nætur. Og varla er ólíklegt,
að þau ihafi verið eitthvað ást-
^eitin við kýrnar, og þá ekki sízt
Vlð jafn gervilega skepnu sem
^tóru-Skjöldu, fyrirmyndar kúna
1 fjósinu.
Huppa var í stærra meðallagi,
'auðbleik að lit, hvít í huppum
°8 með ofurlítið hvítt lauf í enn-
mu' Hún var slétt og strokin í
Í>VI<AVERNDARINN
hárafari, holdgóð og þokkaleg,
og alltaf þótti hún fullt svo þrifin
sem hinar kýrnar. Nythæð hennar
var ekki meiri en í meðallagi.
Hún komst í þrettán og fjórtán
merkur eftir burð. En hún hafði
haldið ágætlega á sér og felldi
oftast saman nyt, og mjólkin úr
henni var talin góð á yfirkost-
inn. Hún var alltaf vorbær, en
bar þó ekki síðar en svo, að hún
varð ævinlega léttari í fjósi, eða
áður en kúnum var sleppt út. En
þegar hún var átta eða níu vetra,
hafði þetta færst svo til hjá henni,
að hún bar þá ekki fyrr en í fjórt-
ándu sumarvikunni.
Ég man ekki til, að neitt þætti
frábrugðið um faáttu Huppu, að
ógleymdum þrifnaði faennar, ann-
að en það, að hún gerði sig að
nokkurs konar forustugrip hjá
kúnum.
Svo er til háttað um beztu kúa-
hagana á Staðastað, að þeir eru
sunnan við Staðará, niður að
Maríusandi, á svoncfndum Mel-
um. Þar verður Vatnsflóinn aust-
ur mcð Melunum að ofan, víða
ótryggur í botni, og halda að hon-
21