Dýraverndarinn - 01.10.1975, Blaðsíða 21

urðu að hafa vit fyrir okkur. Það
er því gott til þess að vita, að okk-
ur fer fram, eins og sjá má af þeirri
umhyggju, sem við berum fyrir bíl-
unum, arftaka hestsins.
(Tíminn HHJ).
SIGU í VATTARNESSKRIÐUR
EFTIR FÉ í SVELTI
í Vattarnesskriðunum yzt í Fá-
skrúðsfirði hefur verið talsvert um
það á undanförnum árum, að fé
hefur lent í sjálfheldu í klettabelt-
um þar og hafa bændur venjulega
gripið til þess ráðs að skjóta féð
þarna niður.
Björgunarsveitin Geisli á Fá-
skrúðsfirði ræddi það á fundum
sínum s.l. vetur að fá heimild hjá
bændurn til að síga eftir þessu fé
hæði til að bjarga fénu og hafa um
leið æfingar fyrir sveitina í kletta-
heltum. - Bændur á þessu svæði
tóku þessu vel og s.l. þriðjudag
kom fyrsta tækifærið. 6 björgunar-
sveitarmenn úr Geisla fóru þá og
S1gu eftir tveimur fullorðnum hrút-
Urn , tveimur ám og tveimur lömb-
urn. Mjög erfitt var að síga eftir
hrútunum og urðu þrír að fara
uiður. Auðveldlegar gekk með hitt
féð.
Björgunarsveitarmenn héldu síð-
an með féð til byggða og afhentu
eigendum, sem að vonum urðu
glaðir að heimta fé sitt. Samdist
svo um milli björgunarsveitar-
'nanna og bænda, að björgunar-
sveitin skyldi hafa í laun andvirði
larnbanna þegar að slátrun kæmi
°g mun björgunarsveitin nota
slíka björgunarpeninga til áfram-
haldandi uppbyggingar á starfi
S1nu, tækjakaupa og annars sem
t>arf til rekstursins.
í þessum leiðangri voru formað-
Ur sveitarinnar, Bjarni Björnsson, V
dvraverndakinn
Helgi Guðmundsson, Guðmundur
Hallgrímson, Guðni Kristinsson,
Erlendur Jóhannesson og Sævar
Sigurðsson.
Látið sprauta kettina.
Annað aðkallandi mál er að fólk
láti sprauta læður sínar hjá dýra-
læknum, til að koma í veg fyrir að
þærf séu sífellt kettlingafullar. Fólk
sem á fressketti ætti að sýna þá
skynsemi að láta gelda þá. Geltur
fressköttur fer ekki á flakk, lyktar
ekki, heldur áfram að leika sér og
hættir því ekki eins og ógelti kött-
urinn og lifir sig algerlega inn í
fjölskyldulífið á heimilinu.
Þá þyrftu kattareigendur að sinna
því af meiri mannúð og fyrr en oft
er, að láta svæfa nýgotna kettlinga
og það sem fyrst eftir að þeir koma
í heiminn, ef ekki er ætlunin að láta
þá lifa. Og ef þeir eru látnir lifa,
því þá ekki að selja þá? Fiskar,
fuglar ,hamstrar og fleiri dýr eru
seld og því ekki líka kettlingar. Ég
er viss um að fólk færi betur með
dýrið, ef það þyrfti að borga fyrir
það. Ég vil jafnvel ganga svo langt
að leggja til að kattareigendur
verði skattlagðir ,svipað og gert er
gagnvart hundaeigendum, þar sem
hundihald er leyft.
Morgunbl., sept. 1975.
Albert.
STAÐA KATTARINS í
ÞÉTTBÝLINU
Þóra Stefánsdóttir skrifar:
„Ég undirrituð get ekki lengur
látið hjá líða að taka mér penna í
hönd og tjá mig örlítið um stöðu
kattarins í þéttbýlinu. Nær því
daglega má lesa í smáauglýsingum
blaða að kettlingar fáist gefnir.
Veit fólk í raun og veru hvað það
er að gera með þessu?
Við hjá Dýraverndunarfélagi
Reykjavíkur verðum oft og iðulega
vör við sorglegar afleiðingar slíkra
auglýsinga. Kona ein tilkynnti
okkur hátíðlega að hún passaði
alltaf upp á að gefa kettlinga að-
eins á góð heimili og hljóp til og
tók tvo aftur, því að konan sem
hafði fengið þá var haldin kvala-
losta. Kona nokkur hitti börn í
miðbænum með lítinn kettling og
höfðu fengið fyrirmæli um að fara
svo langt með hann að hann rataði
ekki heim aftur og skilja hann síð-
an eftir.
Mörg dæmi eru um að börn
komi skv. auglýsingu og sverji og
sárt við leggi að þau hafi leyfi for-
eldra til að fá kettling. Síðan koma
þau heim með dýrið og hafa treyst
á undirtektir foreldra, sem reynast
síðan á aðra lund. Þau eru send
með dýrið út á götu, þar sem það
gengur á milli krakka og endar á
götunni, jafnvel með þeim orðum:
Staka
Höf. sá tvo menn ganga með
skotvopn á gæsaveiðar. Annars
skýrir vísan sig sjálf.
Ols við skálar eins og fyr;
út um nes og tanga
fóru á veiðar fýrarnir
á föstudaginn langa.
Auðunn Bragi Sveinsson.
21