Dýraverndarinn - 01.12.1977, Page 27

jafnvel stóru mennirnir á spjöldum
sögunnar komast ekki hjá óþægi-
legri gagnrýni.
Ég fletti upp í umræddri bók
og staðnæmist við bls. 135. Þar
greinir Nansen frá því, að hann
hafi sært hvítabjörn miklu skot-
sári. Dýrið lagði á flótta og þar
með hófst eltingin illa, sá eilífi
harmleikur, sem jafnan gerist þeg-
ar maðurinn og dauðinn taka hönd-
um saman. Síðan segir:
„Við höfðum ekki tekið mörg
skref, þegar við sáum tvo hausa
til viðbótar innan um jakahrúgurn-
ar framundan. Þetta voru tveir
húnar, sem stóðu á afturfótunum
og skimuðu eftir móður sinni, sem
reikaði til þeirra og dró blóðtaum
á eftir sér". Síðan fylgdust birnirn-
ir þrír að á flóttanum. Birnan, sem
var mikið særð á öðrum framfæti,
komst eðlilega ekki mjög hratt
áfram, en þó nægilega hratt til
þess, að Nansen „átti í erfiðleikum
með að halda í við hana". Var
hann þó í miklum vígahug og dró
ekki af sér. „Húnarnir hoppuðu
kvíðnir umhverfis móður sína og
jafnan dálítið á undan henni, eins
og til að hvetja hana; þeir skildu
ekki, hvað að henni var". — Að
lokum féll birnan fyrir vel miðuðu
skoti.
Og Nansen heldur frásögn sinni
áfram og segir:
„Húnarnir hröðuðu sér samúðar-
fullir til hennar, þegar hún féll —
maður gat fengið samúð með þeim
af að sjá það; þeir hnusuðu af
henni, ýttu við henni, og stukku
um úrræðalausir og örvílnaðir. A
meðan hafði ég troðið nýju skot-
hylki í riffilinn og felldi annan
húninn, þegar hann stóð upp á
hárri nybbu. Hann hrataði niður
brekkuna með dimmu öskri og
lenti á móður sinni. Hinn húnninn
hljóp þá til hans, enn hræddari en
áður, en vesalingurinn gat ekki
orðið að neinu liði. Meðan bróðir-
inn byltist organdi, stóð hann
hryggur og leit ýmist á hann eða
móðurina, sem lá þarna deyjandi í
blóði sínu. Þegar ég nálgaðist, leit
hann gjörsamlega hirðulaus á mig
— hvaða máli skipti ég úr þessu.
Allt sem honum var kært í heim-
inum, lá nú fyrir fótum hans, lim-
lest og deyjandi. Hann vissi ekki,
hvert halda skyldi, hrærði hvorki
legg né lið. Ég gekk alveg að hon-
um, og hann féll dauður við hlið
móður sinnar með kúlu í bring-
unni"
Ég fletti nokkrum blöðum og
DÝB AVERNDARINN
27