Nýtt land - 01.01.1937, Blaðsíða 3

MÝTT LAND
2. árg., 1. Janúar-Febpúap 19 37.
Fyrirgefðu, íslands æska,
að vér liefjum þetta mál,
að vér sitjum ekki glaðir
yfir heimsins banaskál.
Auðlegð vora engu skiptir
álfan fyrir sunnan haf.
Sjá! Vér eigum ofar byggðum
íslands hvíta jökíatraf!
Hvað mun oss þá vitund varða
vopnagnýr um lönd og höf,
þar sem heiftin hnakkakerta
hlakkar yfir fallins gröf?
Mega ekki mýrkravöldin
mala sinni gróttakvörn?
Mun liann eldi á þak vorl þeyta,
þessi grái heljarörn?
— Aður var oss unnað friðar
öllum í'jarri norður í sæ,
meðan á lieimsins höfuðbólum
hentu þeir sínu fólki á glæ.
Oss barst þá að árum liðnum
alheimsfregn, sem glumdi hæst.
— Stöndum nú í þjóðbraut þjóða,
þegar haninn galar næst.
Þótt vér gleymdum þeirri skyldu,
þeirri kvöð á vora hönd,
að vér séum allir bræður,
álfur og höf þótt skilji lönd,
eitl er víst, þá geirar gnesta,
gnatar jörð í víga-hyr:
Feigðarvofan fölva skríður
fyrir vorar bæjardyr.
Jón Magnússon.