Nýtt land - 01.01.1937, Blaðsíða 6

4
N Ý T T L A N 1)
yfir Bretland nieð drepandi loftárás
þegar í byrjun. Bessi skoðun kemur
og frain í des.-hefti liins merka enska
tímarits, Tlie round Table.
t útvarpserindi, sem ég flutti í Dan-
mörku 7. jan., féllst ég að vísu á meg-
inatriðin i skoðun Blædels um úrslita-
möguleika í bugsanlegum ófriði, og
ég sé enga minnstu ástæðu til að ef-
ast um, að þessi skilningur á allri af-
stöðu, skapaður af framkomu Þýzka-
lands og samningsrofum á síðastliðnu
ári, hefur átt drjúgan þátt í, að Bret-
land hefur lagt stýrið í borð og breytt
um stefnu.
En ég kvaðst í þessu erindi leyfa
mér að efast um, að England væri í
utanríkismálastefnu sinni búið að
ganga þyrnibraut tálvonanna og
blekkinganna á enda. Mér virðist
þvert á móti, að það eigi eftir röska
daggöngu á þeirri braut. England átli
að minnsta kosti drjúgan spöl í land,
Jiegar það afhenti Þýzkalandi drott-
invaldið yfir Eyslrasalti, með flota-
sáttmálanum 18. júní 1935, og heim-
ilaði því flotastærð 35% miðað við
allan flola breska veldisins. Þá sagði
Baldwin: „Ég er sannfærður um, að
þessi ráðstöfun er fyrsla verulega
skrefið í áttina til þess að afvopna,
sem stigið hefur verið síðan um stríð.“
Nú vígbýst England á sjó upp á líf
og dauða til þess að vega upp á móti
þessu fyrsta verulega skrefi' til aí-
vopnunar! Allar lilslakanir Englands
liafa aldrei haft önnur áhrif en að
egna Þýzkaland til nýrrar ágengni og
samningsrofa. Þangað til nú um sið-
ir, að Eden segir: „Tímabili mótmæl-
anna er lokið. Það verða að vera tak-
mörk fyrir einhliða samningsrofum.
Annars komumsl vér á það stig, að
valdið og hnefarétturinn verður eini
dómarinn i alþjóðamálum, og að eng-
inn samningur verður virði þess papp-
írs, sem liann er ritaður á.“ Þetta var
i ræðu í Bradford 14. desember. Og
þó eru Bretar ekki komnir nær leið-
arenda á vegi tálvonanna en það, að
einmitt uin sömu mundir er verið að
semja við Ítalíu uni Miðjarðarbafs-
málin og beita við þá sömu aðferð-
um, sem áður höfðu reynzt svo liald-
litlar, bæði við þá í Abessiníu-styrj-
öldinni og við Þjóðverja í samning-
um. Ég á bréf frá einum þingmanni
jafnaðarmanna i Bretlandi, skrifað
um þær mundir. Hann segir: „Breta-
veldi er 7% sinnum of stórt lil þess
að gela lil langframa staðizt og bald-
ið virðingu sinni með tilslökunum
einum og • undanslætti. Vér erum á
góðri leið með að verða eins og risi
á leirlöppum." Síðan virðist raunar
eins og Anthony Eden haí'i reynt að
renna ögn traustara málmi í lapji-
irnar. ()g þó bera ræður Ijans
vitni um það, að liann á ennþá
langt eftir á vegi tálvonanna. Bret-
land lýsli yfir þvi livað eftir ann-
að, að lög Þjóðabandalagsins skyldn
haldin. Þá átti ekki að þola [)að, að
erlent herveldi molaði niður eilt af
ríkjum Þjóðabandalagsins. En á með-
an svo var talað, var slálrun eins ])essa
ríkis fullgjör fyrir augum stórveld-
anna, án þess að neinn lireyfðí hönd
eða fót. Englánd ætlar ekki að þola
útlenda stjórn á Spáni. Það er vel
mælt og drengilega. En ]iað eru eng-
in mót á þvi, að meira verði fórnað
til aðstoðar hinni löglegu Spánar-
stjórn, ef á haha skyldi halla, en
Abessiníukeisara var hjálpað á sinni
tíð.