Hlín - 01.01.1923, Blaðsíða 37

Hlin
35
smiðjurekendur margir, sem jeg hefi um það spurt, neita
að svo sje, eða að skemdin sje óveruleg; það mun geta
oltið nokkuð á gerð tætarans. En það er mikill fjárhags-
legur vinningur fyrir kembiverkstæði, sem kembir ein-
göngu fyrir heimilisiðnaðinn, að losast við tætarann. Hann
er langdrægt eins dýr og forkembivjel, en ruglar ófull-
nægjandi og kembir ekkert. En fyrir kembivjel má ekki
leggja flókna ull, því það skemmir vjelarnar og kembin
svo mikið, að slíkt má ekki eiga sjer stað.
Sú fullkomnasta kembing sem orðið getur, er að láta
ullina ganga gegnum tætara, tvær forkembivjelar (á Norð-
urlandamáli Fíeisskrempel og Finkrempel) og lopavjel
(Forspindekrempel). En oft er spöruð önnur forkembi-
vjelin (Finkrempel), og á smáum kembiverkstæðum má
einnig spara tætara, ef öll ull sem send er til kembingar
er greið og góð, en þá þarf að tvíkemba í forkembivjel
inni alla mislita ull (rugla), og stendur þá lopavjelin að-
gerðarlaus meðan fyrri kembingin fer fram, og tefur það
nokkuð fyrir kembingunni, en þar sem kembt er einungis
fyrir heimilisiðnaðínn, og aðsókn ekki því meiri, getur
þetta vel tekist.
Skilyrði fyrir góðri kembingu eru þessi hin helstu:
1. Qotl lag á kembivjelunum, kembin góð og snún-
ingshraði hæfilegur (120 snúningar á mínútu).
2. Ullin hrein, greið og vel þur.
3. Ullin hæfilega fituð, má hvorki vera of eða van,
inismikið fituð eftir gæðum og gerð ullarinnar.
4. Kembarinn góður. Þarf að vera glöggur, vandvirkur
og æfður. Flestir þurfa allmikla æfingu til þess að ná
leikni við verkið, og sumir verða aldrei góðir, mestu
skiftir að maðurinn sje að upplagi vandvirkur og skiln-
ingsgóður.
Vorull með óþvotti, stemmu, og óþvegin haustull ineð
sauðfituþvala, hættir mjög til þess að hnökra í kémbi-
3*