Hlín


Hlín - 01.01.1936, Page 121

Hlín - 01.01.1936, Page 121
Hlín 119 in orð fá lýst, en á bak við þau var dimmblá heiðríkja með leiftrandi stjömum. Gamla kon.an horfði hrifin og hugfangin á þessa dýrðlegu sýn. — Svona dásamlega svaraði Guð fáorða og ófullkomna andvarpinu hennar. — Innileg rósemi og gleði lagðist yfir huga hennar. Guð algóður var sannarlega nálægt henni, og hafði hann ekki altaf verið það? — Æ-jú, nú þegar gremjan var yfirbuguð, sá hún svo glögt, að líf hennar var náð á náð ofan, enginn gæti talið það, hve margt gott Guð hafði veitt henni: Heilbrigði, gott mannoi'ð, góða menn og konur, sem hún hafði dvalið með, og nú síðast þessa inndælu sönnun þess, að hann var henni nálægur og heyrði bænir hennar. — Og í auðmýkt og gleði sagði hún hálf- hátt: »Minni er jeg, Drottinn, allri þinni miskunn og ti'úfesti!« — Hún reisti koddann upp með þilinu og hallaðist á hann, svo hún gæti sjeð út, aldrei hafði henni liðið svona vel, öll þreyta var horfin, himneskur ylur sti-eymdi um sál hennar fi'á bless- aðri ljósadýrðinni, það var eins og hún væri borin af englum til himneskrar dýrðar. — Tárin blikuðu í augum hennar og lædd- ust niður vangana, eitt og eitt, en það var ekki af sorg- heldur af gleði, og áður en hún vissi af var svefninn búinn að loka augum hennar. Þegar hún vaknaði v.ar kominn bjai'tur dagur, en klukkan var aðeins 6, og eng'inn kominn á fætur. Hún var samt glaðvöknuð og' fór hljóðlega. að klæða sig, lundin var ljett og' róleg. — Þarna sváfu stúlkurnar með rjóðar kinnar og æskubragð á cnni. Nú þótti henni vænt um þær allar, hún samgladdist þeim með æskufjör sitt og glaðværð, þarna svaf sú, sem vakti hana í gærkvöld, það var gott að hún varð ekki meira. veik. Ósköp var hún gröm við hana þá, en nú mundi hún, að þessi stúlka hafði oft ljett af henni erfiði óbeðið, og allar voru þær henni góðar. — Blind liafði hún verið áður, en ijósið opnaði augn hennar. Hægt og hljóðlega læddist hún fram og út, en sú bliða scm veðrið var. Það lak af húsþekjunum og þúfumar ráku upp auða kollana, en á tindana ljómaði sólin og' sveipaði þá gullslæðum sínum. Hún gekk upp túnið og settist á fjái'húsvegg, en þá heyrði hún alt í einu þýðan og skæran söng', eins og lcikið væri á hljóð- pípu, það var sólskríkja., sem flögraði kvik og giöð í kringum hana, ekki var hún að kvarta nje kveina, hún lagði alt ráð sitt öi'Ugt í hendur föðurins góða, það ætlaði hún líka framvegis að gera með hans hjálp, hvað sem fyrir kæmi, þá hafði hann nógan
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Hlín

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Hlín
https://timarit.is/publication/610

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.