Hlín

Útgáva

Hlín - 01.01.1936, Síða 121

Hlín - 01.01.1936, Síða 121
Hlín 119 in orð fá lýst, en á bak við þau var dimmblá heiðríkja með leiftrandi stjömum. Gamla kon.an horfði hrifin og hugfangin á þessa dýrðlegu sýn. — Svona dásamlega svaraði Guð fáorða og ófullkomna andvarpinu hennar. — Innileg rósemi og gleði lagðist yfir huga hennar. Guð algóður var sannarlega nálægt henni, og hafði hann ekki altaf verið það? — Æ-jú, nú þegar gremjan var yfirbuguð, sá hún svo glögt, að líf hennar var náð á náð ofan, enginn gæti talið það, hve margt gott Guð hafði veitt henni: Heilbrigði, gott mannoi'ð, góða menn og konur, sem hún hafði dvalið með, og nú síðast þessa inndælu sönnun þess, að hann var henni nálægur og heyrði bænir hennar. — Og í auðmýkt og gleði sagði hún hálf- hátt: »Minni er jeg, Drottinn, allri þinni miskunn og ti'úfesti!« — Hún reisti koddann upp með þilinu og hallaðist á hann, svo hún gæti sjeð út, aldrei hafði henni liðið svona vel, öll þreyta var horfin, himneskur ylur sti-eymdi um sál hennar fi'á bless- aðri ljósadýrðinni, það var eins og hún væri borin af englum til himneskrar dýrðar. — Tárin blikuðu í augum hennar og lædd- ust niður vangana, eitt og eitt, en það var ekki af sorg- heldur af gleði, og áður en hún vissi af var svefninn búinn að loka augum hennar. Þegar hún vaknaði v.ar kominn bjai'tur dagur, en klukkan var aðeins 6, og eng'inn kominn á fætur. Hún var samt glaðvöknuð og' fór hljóðlega. að klæða sig, lundin var ljett og' róleg. — Þarna sváfu stúlkurnar með rjóðar kinnar og æskubragð á cnni. Nú þótti henni vænt um þær allar, hún samgladdist þeim með æskufjör sitt og glaðværð, þarna svaf sú, sem vakti hana í gærkvöld, það var gott að hún varð ekki meira. veik. Ósköp var hún gröm við hana þá, en nú mundi hún, að þessi stúlka hafði oft ljett af henni erfiði óbeðið, og allar voru þær henni góðar. — Blind liafði hún verið áður, en ijósið opnaði augn hennar. Hægt og hljóðlega læddist hún fram og út, en sú bliða scm veðrið var. Það lak af húsþekjunum og þúfumar ráku upp auða kollana, en á tindana ljómaði sólin og' sveipaði þá gullslæðum sínum. Hún gekk upp túnið og settist á fjái'húsvegg, en þá heyrði hún alt í einu þýðan og skæran söng', eins og lcikið væri á hljóð- pípu, það var sólskríkja., sem flögraði kvik og giöð í kringum hana, ekki var hún að kvarta nje kveina, hún lagði alt ráð sitt öi'Ugt í hendur föðurins góða, það ætlaði hún líka framvegis að gera með hans hjálp, hvað sem fyrir kæmi, þá hafði hann nógan
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132

x

Hlín

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Hlín
https://timarit.is/publication/610

Link til dette eksemplar: 1. Tölublað (01.01.1936)
https://timarit.is/issue/319156

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.

1. Tölublað (01.01.1936)

Gongd: