Sumargjöfin - 22.04.1926, Qupperneq 21

SUM ARG JÓFIN
21
fram: í þeim skólum, þar sem lögð er stund
á heilbrigðismentun barnanna, taka kunnar
hjúkrunarkonur allar námsgreinar og alla
leiki á einhvern hátt í þjónustu þessa mark-
miðs, að börnin verði heilbrigð. Arangurinn
er sá, að líkamsþroski þeirra er stórum meiri
en annara barna og námið sækist yfirleitt
betur. Og upp af þessari starfsemi hefir
vaxið ýmiss ágætis fjelagsskapur meðal barna,
t. d. ^Fjelag ungra mæðra« í Ameríku. Það
eru smátelpur, sem gæta systkina sinna, sem
koma með þau til hjúkrunarkonunnar og
læra hvernig fara skuli með börn. Enn mætti
nefna fjelag hinna svonefndu »Heilsukross-
fara«. Það er gamla krossferða hugmyndin
endurlífguð af skóladrenjgum. Þeir láta kross-
ast til heilsusamlegs lífernis, með ströngum
heilbrigðisreglum. Að lokum hefir þessi heil-
brigðis áhugi stórum bætandi áhrif á sið-
gæði barnanna, eins og holl viðfangsefni
gera ætíð.
Jeg las fyrir nokkru sögu um mann, sem
kvaðst hafa fundið það út eftir langa mæðu,
hvernig pýramýdarnir hefðu verið bygðir. —
Þeir hefðu verið bygðir frá toppinum niður
á við. En er hann var spurður, hvernig efstu
steinunum hefði verið haldið uppi, kvaðst
hann hafa leyst málið til hlítar nema það
eitt. Eitthvað svipað hefir oss farið um skóla-
mentun barna hjer, við höfum bygt frá topp-
inum niður á við, lagt áhersluna á það að
troða í kollinn á börnunum, í stað þess að
sjá jafnframt um heilbrigðismentun þeirra og
líkamsþroska.
Guðný Jónsdóitir.
Jeg veit að allir menn um allan heim eru
bræður og jafningjar og hamingja mín er
fólgin í samræmi við allífið.
Leó Tolstoi.
Skólagarðar.
Eitt sinn hefi jeg heyrt svo um mælt, að
þau barnaskólahús, er þegar eru bygð hjer
á landi, líktust sæluhúskofum uppi á öræfum.
Jeg hefi hugsað um þessi ummæli og fund-
ið, að þau eiga nokkurn rjett á sjer. Hingað
til virðast menn eigi hafa haft nægan skiln-
ing á því, að gera skólahúsin og umhverfi
þeirra þannig úr garði, að þau sjeu aðlað-
andi, hlýleg og heimilisleg í augum barnanna.
Þetta atriði er nú talið mjög veigamikið
meðal nágrannaþjóða okkar, og sýna þær
það meðal annars með því, að koma á fót
skrúðgörðum á lóð skólahússins. Slíkir garðar
eru nefndir skólagarðar.
Nú eru þessir skólagarðar starfræktir við
fjölda skóla erlendis, og hafa þegar hlotið
viðurkenningu, sem þjóðnytja-fyrirtæki.
En skólagarðar hafa aðra og veigameiri
þýðingu, en að prýða lóð skólans. Börnin
eiga garðinn sjálf og hirða hann. Störfin í
skólagarðinum eru einn þáttur uppeldisstarf-
seminnar. Þar eiga börnin að kynnast lífi og
eðli jurtanna og læra nauðsynlegustu hand-
tök að því verki, sem þau hafa alla daga
gagn af að kunna.
Garðyrkjustörfin eru einkar hentug störf
til að glæða starfshvöt og fegurðartilfinningu
barnanna.
Barnið sjer fljótt einhvern sýnilegan ávöxt
verka sinna. Störfin krefjast nákvæmni og
alúðar, en nákvæmnin og alúðin við verkið
kallar aftur fram það besta, sem börnin eiga
og gerir þau beinlínis að betri börnum.
Eftir að farið er að starfrækja skólagarða
hjer á landi, þá mun fyrst verða hægt að
vænta þess, að verulegt skrið komi á garð-
yrkjumál þessa lands. Börnin flytja heim með
sjer þekkingu og áhuga á þessum málum,
er gefur fyrst sýnilegan árangur, er börnin
fara að starfa sjálf, sem fulltíða menn.
Þá munu rísa upp á heimilum þeirra snotrir