Sumargjöfin - 22.04.1926, Side 23

SUMARG ]ÖFIN
23
Bann áfengis verður, áður langt um líður,
lögtekið um allan heim. Menning nútímans,
með margbreytni sinni, útheimtir algáða menn
með góðri dómgreind, skjóta til úrræða og
ábyggilega. Innan skamms verður naufn áfengis
talin átumein mannkynsins. Gamli tíminn er
liðinn. Sá, sem drekkur, verður talinn hættu-
legur fyrir mannfjelagið. Næsta skrefið í þró-
uninni verður svo, að framfylgja lögum þess-
um, eða að koma í veg fyrir óleyfilega not-
kun æsandi lyfja og víns. Það sem flest af
oss skortir, er sá samfjelagsþroski, að vilja
fórna nokkru bræðruni vorum til heilla*.
William T. Manning biskup, sem er yfir-
maður ensku endurbættu kirkjunnar í New
Vork, hjelt nýskeð ræðu í St. ]ohns kirkj-
unni í New Vork borg. I ræðu þessari gerir
hann grein fyrir skoðun sinni á bannmálinu
og því, hvernig hann lítur á áhrif þau, sem
lögin hafi haft á þjóðina.
Biskup valdi sjer að texta 13. vers í 8.
kapítula í fyrsta Korintubrjefinu: »Þess vegna
mun jeg, ef matur hneykslar bróður minn,
um aldur og æfi ekki kjöts neyta, til þess
að jeg hneyksli ekki bróður minn«.
Meðal annars farast biskupinum orð á
þessa leið:
»Nú á tímum er deilt mikið um bann-
málið, og sökum þess, hve þýðingarmikið
mál það er í þjóðlífi voru, tel jeg rjett að
jeg, sem biskup í þessu biskupsdæmi, beri
fram nokkrar ályktanir því viðvíkjandi og geri
grein fyrir skoðun minni á því, svo að öllum
sje afstaða mín ljós.
Dómur minn um málið og skoðun sú, er
jeg hjelt fram í ræðu, er jeg flutti á fundi
árið 1922, stendur óhögguð. ]eg hefi íhugað
málið grandgæfilega frá báðum hliðum og
vandlega tekið til yfirvegunar sönnunargögn
bannvina og röksemdir andbanninga, og að
því loknu fann jeg enga ástæðu til þess að
breyta skoðun minni á málinu. ]eg hefi þá
skoðun, að hófleg nautn áfengis sje í sjálfu
sjer syndlaus. En jeg trúi því, að áfengis-
bannlög, sem er sæmilega vel gætt, geri oss
heilbrigðari, hraustari og betri menn. ]eg
hefi þá sannfæring, að lögunum eigi að fram-
fylgja og sje það gert, sje hægt að koma í
veg fyrir brot að mestu leyti. Enn fremur er
það mín skoðun, að hlýðni við bannlögin sje
að aukast og að þeim sje nú yfirleitt hlýtt í
landi voru. Vms af lögum vorum eru brotin,
og er erfitt að koma í veg fyrir það, en
þrátt fyrir það, er ekki stungið upp á að
breyta þeim eða afnema þau. Það sem kemur
til greina eru áhrif laganna á líf þjóðarinnar
yfir höfuð að tala, en vjer megum ekki dæma
þau eftir áhrifum þeirra á vissa nienn, sem
af ásettu ráði brjóta þau. . . . Tökum til
dæmis áhrif þau, sem bannlögin hafa haft á
allan almenning. Vjer sjáum mismuninn, sem
orðinn er á heimilum verkamanna frá því
sem var, og oss dylst eigi, að bannlögin hafa
orðið til ómetanlegrar blessunar«.
Á kirkjuþingi biskupa, sem haldið var í
New Orleans, í Bandaríkjunum, síðastliðinn
október, var eftirfylgjandi tillaga borin upp
og samþykt í einu hljóði:
»Þar eð hætta sú, sem stafar af óhlýðni
við lög þjóðarinnar, er bersýnileg, fögnum
vjer hinum ítrekuðu tilraunum stjórnar Banda-
ríkjanna í því skyni, skilyrðislaust, að gera
gildandi og styrkja áfengisbannlögin og bann-
lögin gegn eiturlyfjum, sem svo blygðunar-
laust eru brotin, enn fremur skorum vjer á
kirkjusöfnuði vora að gefa gott eftirdæmi,
með því að vera löghlýðið fólk, þar eð lög-
hlýðni er stoðir, án hverra ekkert lýðveldi
getur til lengdar staðið*.
Guy Hayler, forseti Alþjóðasambands bann-
vina, segir í einni af skýrslum sínum:
»Af öllum hinum mörgu lögum, sem búin
hafa verið til, í því skyni að auka eftirlit
með uppeldi barna og bæta kjör þeirra, geta
áfengisbannlögin talist einna stórvirkust. Auð-