Dvöl - 23.12.1934, Blaðsíða 11
23. des. 1934
D V
Ö L
11
andi, og þaö tók tíma að fá allt
á réttan kjöl að nýju. En þetta
tókst Michael þó áður en langt
Ieið. Hann varð með árunum
voldugur konungur, yfir blóm-
legu ríki, elskaður og virtur af
þjóð sinni, en fjandmennirnir
óttuðust hann. Sjálfur keisarinn
bauð honum dóttur sína til konu,
en Michael afþakkaði boðið. —
Dag nokkurn lét hann kalla
ráðgjafa sinn, er hann treysti
vel, á fund sinn og sagði við
hann: ,,Á morgun legg ég af
'stað í langferð, og ríkið fel ég
í þínar hendur“. — Síðan ferð-
aðist Michael til fjarlægra landa
í dulargerfi. Hann kom til borg-
ar einnar, þar sem þekking og
vísindi voru mjög í hávegum
höfð. Hann heimsótti vitring
nokkurn og bað hann að kenna
sér öll hans fræði. Og vitring-
urinn gerði sem Michael bað.
Dag nokkurn sagði vitringurinn:
„Nú get ég ekki kennt þér meira,
því að nú er nemandinn vitrari
en kennarinn." — Þá byrjaði
Michael að kenna öðrum og varð
frægur fyrir speki sína, svo að
menn úr fjarlægum löndum leit-
uðu á fund hans.
Michael var nú 40 ára gamall
°g jafnfrægur fyrir vísdóm sinn
nú, sem áður fyrir hreysti sína
og ríkisstjórn. En dag nokkurn
brendi hann allar sínar bækur,
yfirgaf borgina og leitaði til
klausturs, þar sem munkarnir
Hfðu við föstur og bænahald og
þjónandi fátækum. Michael fékk
að tala við ábótann og sagði:
,,í tíu ár hefi ég þjónaði kon-
ungi mínum sem hermaður, í
önnur tíu ár hefi ég þjónað landi
mínu sem ráðgjafi og konungur.
Síðan hefi ég í tíu ár varpað frá
mér dýrð þessa heims, numið
speki og kennt öðrum. En svo
vil ég þjóna guði einum; leyf
mér inngöngu í þetta klaustur".
Ábótinn spurði hvort hann vildi
kasta frá sér öllu er heyrði þess-
um heimi til og Michael svaraði:
,,Ég hefi fórnað heiðri, völdum
og vísdómi; hvað er þá eftir,
sem ég get neitað mér um?“
En þegar hann sagði þetta, féll
eitthvað á steingólfið og söng
við lágt. Michael sá að hálsband
hans var slitið, og hringurinn
drottningarnautur hafði fallið
til jarðar. „Hvað er þetta sonur
minn?“, spurði ábótinn. Michael
tók upp hringinn og svaraði:
„Það er bara lítill messings-
hringur, sem áður var barns-
leikfang.“ „Kasta honum út um
gluggann, út í vígisgröfina, sem
liggur hér úti fyrir, því að þú
hefir ákveðið að neita þér um
allt, sem til heyrir þessum
heimi.“ Þá sagði Michael:
„Blessa mig faðir og lát mig
síðan fara; ég er ekki verðugur
að stíga inn í þetta hús og vinna
þjónustustörf þar, því ég get
ekki kastað frá mér þessum
hring.“ Ábótinn blessaði hann
og bað honum fararheilla. Hann