Dvöl - 01.09.1935, Blaðsíða 7

1. september 1935
D V
7
l’essa sömu nótt að vinna aftur
ástir Indíánahöfðingjans, en hann
svaraði blíðuatlotum hennar með
fyrirlitningu og höggum. Hann
hæddist að henni og bar hinn
dökka hörundslit hennar saman
við hörund spönsku konunnar.
Að lokum varð hún svo viti sínu
í'jær af þessari meðferð, að hún
íirópaði: Asni! Hún metur hærra
c itt hár á höfði hins spanska, eig-
inmanns síns en þig og allt þitt
ríki. Mikið held ég þesi nýja kona
kæri sig um þig! Á þessu augna-
bliki hvílir hún í faðmi manns
síns.
Indíánahöfðinginn öskraði af
reiði og spurði hvað hún meinti.
Og- hún svaraði í bræði sinni og
afbrýði:
— Farðu og sjáðu það sjálfur,
ef þú trúir mér ekki.
Höfðinginn fór og sá. Þau voru
slitin hvort úr annars faðmi. Don
Sebastian var bundinn við tré og
skotinn, en Miranda, eftir því
sem Indiánarnir játuðu síðar, var
fyrst pínd á hinn svívirðilegasta
hátt af konum höfðingjans, svo
var hún bundin við tré og brend
lifandi fyrir augum Don Sebasti-
ans — og á nreðan hún dró and-
ann, leit hún ekki af manni sín-
um. — Þannig dóu Sebastian da
Hurtado og Lucia Miranda,
spánskur eiginmaður og spönsk
eiginkona.
Don Guzman ])agnaði. Frúmar
þög'ðu einnig nokkra stund,
Ö L
hrærðar a.f sögu hans. Sumar
þeirra höfðu tárast. Frú St. Leg-
er rauf að lokúm þögnina:
— Þér sögðuð okkur sanna og
göfuga sögu, herra minn, og þér
sögðuð hana vel, en saga yðar,
sem byrjaði á því að lýsa hinum
l ullkomna eiginmanni, endaði með
því að hefja hina fullkomnu eig-
inkonu til vegs og dýrðar.
Don Guzrnan svaraði:
— Hafi ég gleymt að hrósa,
honum nóg í ákafa mínum að lofa
dyggðir hennar og ágæti, hefi ég
]->á elsld einmitt gert það, sem
mlest myndi gleðja hans göfugu
og hugrökku sál?Vissulega, muncli
hann hafa gleymt sínum eigin
dyggðum fyrir þeirn glæsilega
ljóma dyggðanna, er áf henni stóð
og svo rnyndi hann óska að ég
gerði einnig. Og þar að aukp min-
ar heiðruðu frúr, þegar talið berst
að Ivonum, hver hefir þá tíma
eða skap til að hugsa um þræla
þeirra ?
Böðvar frá Hnífsdal
Þýddi.
Nonni: Eru þjóðverjar búnir
að ná í Saar?
Faðirinn: Já, drengur minn
N o n n i: En liváð segja Rússar
við því?
F a ð i r i n n; Það kemur Rússum
ekkert við.
Nonni: Er ekki Saar konung-
ur í Rússlandi?