Dvöl - 31.12.1935, Qupperneq 25

31. des. 1985
D V
Þeir höfðu þunnt og létt hrásilki-
tjald til að sofa í og einn svefn-
poka úr hreindýraskinnum, sem
báðir lágu í. Það var hlýrra. Að
vopni höfðu þeir tvær tvíhleypur
— annað hlaupið fyrir högl, hitt
fyrir kúlu. Ennfremur 180 kúlu-
skot og 150 haglaskot.
Þeir félagar sóttu nú norður
eftir ísnum. Hann var ógreiðfær
og ferðin var bæði erfið og
tafsöm. íshröngl tafði einkum
fyrir og sumstaðar vakir, sem
þurfti að krækja fyrir, því þeir
vildu ógjarnan þyngja húðkeip-
ana með því að væta þá í frost-
hörkunni. 22. marz voru þeir
rúml. 85° n.br. og ísinn heldur
greiðfær, en daginn eftir lentu
þeir í því versta íshröngli, sem
hugsast gat. Næstu daga klöngr-
uðust þeir yfir ísgarða og ís-
hröngl, svo þreytan ætlaði að
buga þá með köflum. Það kom
íyrir að þeir sofnuðu af þreytu á
göngunni og hrukku upp við það,
að þeir voru að detta áfram á
slcíðunum. Á kvöldin þegar þeir
höfðu tjaldað og gefið hundunum,
lokuðu þeir tjaldinu og hnipruðu
sig niður í svefnpokann til að
þiða fötin sín. Á daginn frusu
fötin vegna útgufunar frá líkam-
anum og urðu að klakabrynjum,
svæ hörðum, að treyjuermarnar
nudduðu djúp íleiður á úlfliðina.
Frostbólga hljóp í slíkt sár á
hægra úlfnlið Nansens og bar
hann örið alla æfi.
í svefnpokanum þiðnuðu fötin,
Ö L fö
en urðu þá stöm og hráköld, svo
þeir lágu skjálfandi 1—2 klst. á
eftir. Óðar en þeir skriðu úr pok-
anum að morgninum stokkfrusu
utanyfirfötin aftur.
„Á eftir kvöldmatnum“, skrif-
ar Nansen, „hituðum við okkur
vatn með dálitlu mysudufti út í
og drukkum eins heitt og við gát-
um í okkur látið. Það v ar indæll
drykkur, sem hitaði okkur alveg
niður í tær. — Svo hnipruðum við
okkur sem lengst niður í pokann
og steinsváfum til morguns".
Þannig brutust þeir áfram dag
eftir dag, en færðin fór versnandi
og lítið miðaði áfram. Þar við
bættist að suma dagana rak ís-
inn meira suður eftir, heldur en
þeim miðaði norður. Sá Nansen
sitt óvænna að halda lengur áfram
og ákvað 7. apríl eftir þriggja
vikna ferð að snúa við. Þeir voru
þá á 86°r4’ N. og áttu um 400 km.
ófarna til norðurskautsins. Það
var norðar en nokkur maður
liafði fæti stigið um þær mundir.
Ilvergi sást neitt merki um land.
Frostið var 36° þegar þeir sviftu
tjaldi í nyrzta náttstað sínum.
Þeir höfðu komizt nærri 300 km.
norður eftir á þremur vikum. Nú
áttu þeir fyrir höndum að
minnsta kosti helmingi lengri leið
til Fligelyhöfða á Franz Jóseps-
landi, en þangað tóku þeir nú
stefnu h. u. b. í SV-átt.
Þótt undarlegt megi virðast,
reyndist ísinn mun greiðari, þeg-
ar þeir héldu suðvestur eftir held-