Melkorka - 01.06.1953, Blaðsíða 9

Melkorka - 01.06.1953, Blaðsíða 9
FERMING MIN Úr endurminningum Jónu ValgerÖar Jónsdóttur Eftirfarandi grein er eftirtektarverð til samanburðar við fermingar nútímans og getur vakið unga og gamla til hollra hugleiðinga um margt í því sambandi. Ég var fermd vorið 1892, á hvítasunnu- dag 12. júní. Þá var prestur í Sauðlauksdal sr. Jónas Bjarnason, ættaður úr Borgarfirði. Kona hans hét Rannveig og var af Hrings- dalsætt. Við vorum 10 stúlkur og 3 drengir, er vorum fennd þá. Tvær stúlkurnar voru danskar, dætur Fiscliers Adams, er þá var sýslumaður í Barðastrandarsýslu. Hann var búsettur á Geirseyri. Tvær aðrar voru kaup- mannsdætur. Við hinar vorurn bændadætur úr sveitinni og litunr upp til hinna, enda vorum við látnar liafa sem minnst saman við þær að sælda nreðan á yfirlreyrslunni stóð, en það voru þrír dagar. Vorunr við yfirlreyrð í kirkjunni. Svo kom sjálf hátíðin. Sól og sunrar var þennan dag. Að loknum morgunverði, er var að þessu sinni silungs- súpa, silungurinn nýveiddur í vatninu, sem er fyrir neðan túnið, ráfuðunr við út úr bænum, út í sólskin og sunrarblíðu. Yfir- heyrslunni var lokið og við biðum óþreyju- fullar eftir vinum og vandamönnum. Við vorunr 5 í hóp, tvær Sigríðar, ein Ólína, ein Guðrún og svo ég. Vatnið fyrir neðan túnið glanrpaði í sólskininu. Fyrir ofan bæinn er hlíðin grasi gróin, nreð hjöllum og heiðar- gróðri efst. Við stefndum til hlíðarinnar. Ég settist á einn grashjallann, þar sem vel sást yfir dalinn og til kirkjufólksins, þegar það færi að koma. Við liöfðum ekkert ákveðið í huga. Bernskan var á förum. Eftir þennan dag áttum við að standa að nrestu á eigin fótunr. Þarna sátunr við fimm ungmeyjar með góð áform í huga, án þess að vita, hvernig tækist með elndirnar. Ekki þurft- Melkorka unr við að vænta þess að fá nreiri nrenntun í veganesti en þá senr við höfðum nú þegar lrlotið, nenra það senr reynslan og lífið nrundi veita okkur. Þegar við lröfðunr setið þarna góða stund og endurnært okkur á heilnæmu fjallaloftinu og hlustað á fugla- sönginn og vorkliðinn, fórunr við að sjá til ferða kirkjufólksins, senr konr eftir gulhvít- unr skeljasandinunr, franr dalinn og á Sand- nrúla innan úr dalnum. Einnig konr fólk ofan hlíðina, senr við vorunr staddar í. Þá sást og til fólks, er konr utan af Rauðasandi. Þá var nú mál fyrir okkur að halda heim og hitta ættingja og búast til kirkju. Þar áttum við að vinna lreitið, sem nrörgunr lrefur reynzt erfitt að efna, og játa trú okkar opin- berlega. Móðir nrín konr nreð einunr lrópnum. Hún var ríðandi, en ég átti að ganga heinr- leiðis. Hún hafði farið af stað kvöldið áður og gist á leiðinni hjá systur nrinni, Krist- rúnu, er þá bjó á Sellátrum. Ég tók við lresti mönrnru og tjóðraði hann fyrir fram- an tún. Þegar því var lokið, fór ég upp í baðstofu. Hún var orðin full af fólki, senr allt var að klæðast sínu bezta skarti. Móðir nrín sagði nrér að fara líka að skipta unr föt. Ekki býst ég við því, að fermingarbörn nú nrundu líta við því að klæðast þeim ferm- ingarfötum, senr ég fór í! Segi ég þetta þó ekki móður nrinni né föður til lasts. Nei, efnin voru orðin lítil og faðir nrinn heilsu- tæpur, þá orðinn sjötugur og móðir mín sextug. Jæja, ég fór að klæða nrig, en lrorn- auga leit ég til fermingarsystra nrinna, þar á loftinu, er allar voru komnar í ný klæðis- föt, en mín föt voru úr heimaunnu vaðmáli, lrúfan að láni og svuntan af tengdasystur 41

x

Melkorka

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Melkorka
https://timarit.is/publication/625

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.