Melkorka - 01.06.1953, Blaðsíða 19

Nýjungar í heimilisprýði
Eftir Málfriði Einarsdóttur
Náttúrusmiðurinn gerði það einu sinni
sér til gamans að búa til kynjadýr sem
skriðu á landi og átu grængresi og lauf í því-
líkri ógengd að þau belgdust út og vógu
rnörg tonn. Ljótleiki þeirra var ferlegur og
þau drápust öll í einu og voru þó dreifð um
allan hnöttinn og margar tegundir, halda
sumir að þau hafi drepizt úr heimsku, en
aðrir að hlýnað liafi á hnettinum og það
hafi þau ekki þolað.
A stríðsárunum hljóp álíka hagkvæmur
vöxtur í ýmsa hluti á íslandi, bækur urðu
að háknum sem ill haldandi er á, einnig
þykknaði í þeim lesmálið, íbúðir urðu
margfallt stærri en áður, stólar og sófar
fengu snið sem hefur verið kennt við
mammútinn, alfóðruð, þykk og þung, tré-
verkið einnig viðamikið, gljáfægt og útskor-
ið, en seturnar dúnmjúkar, sóf’ar þessir
hefðu verið réttnefndir sökkvabekkir og það
þurfti átak til að rykkja sér upp úr þeim.
Nú vill enginn eiga þessi óskapnaðarvið-
undur af húsgögnum, og þeir sem sitja uppi
með þetta eru óánægðir gizka ég á og langar
til að fá sér hið nýja.
Hið nýja er til sýnis hérna í Listiðnaðar-
safnhúsinu í Breiðgötu: Stólar frá ýmsum
löndum, ofin tjöld og dúkar, skartgripir,
silfurmunir og leirker og margt af hinu síð-
arnefnda danskt. Fegurstur af stólunum
held ég mér þyki ítalskur stóll með mjóu
baki og háu en lautir tvær í setunni sín fyr-
ir hvorn þjóhnapp, viðinn hefur listamað-
urinn sveigt í hendi sér svo að fóturinn er
úr eintrjáningi og bakið. Þarna eru finnskir
stólar og seturnar flestar úr brugðnum
gjörðum, þá er hægindastóll frá Svíþjóð og
setan fléttuð úr leðurólum. Þarna eru stólar
úr stáli og brugðið í snærurn svo að úr verð-
ur bak og seta. Þarna eru lág borð og löng,
kringlótt borð með glerplötu og borðið og
stóllinn sem taka má sundur og stinga ofan
í skjalatösku og bera með sér hvert sem er.
í stuttu máli: dagstofan og borðstofan eru
að taka hamskiptum, þær eru ekki frarnar
þunglamaleg eilífðar........óbreytanleg,
ekki skrautsýning þar sem rósaverki er hlað-
ið á rósaverk ofan, heldur virðist stefna að
því að búslóðin verði svo létt í vöfum að
henni megi hola niður í töskur og bera út í
skóg og slá þar upp skyndiheimili og mun
þetta verða mikið iðkað í framtíðinni þegar
vinnuþrældómnum verður aflétt og flestir
liafa óþrjótandi tíma til að leika sér; fólkið
orðið leitt á sjónvarpi, kvikmyndum og
þvaðri og æskir sér einskis framar en að
mega liggja í grasi og horfa á skóg, hvernig
lauf kvika og birtan glitrar liann, eða fjöll
og jökla, hvernig þau roðna eða blána.
í æsku minni voru borð til að sitja við,
lesa við og vinna við og matast við, en þar
var líka á heimilinu borð, ef borð skyldi
kalla, til einskis nýtt nema ef vera skyldi til
að sitja við. Á því var dúkur og dúkur ofan
á þeim dúk, skál og gott ef ekki önnur skál
ofan í þeirri skál. Svona var hvar sem komið
var í stofu í þann tíma og líklega má enn sjá
slíka uppstillingu hér og þar hjá hinum
eldri húsfreyjum, en nú eru borð notuð, og
litlu dúkbleðlarnir, sem tóku við af hinum
viðameiri dúkum, eru einnig að hverfa.
Hlutverk þeirra átti að vera að hlífa borð-
inu við rispum undan skálum og kerjum.
Af borðskrautinu, ljósmyndum í umgerð,
melkorka
51