Fréttabréf Siglfirðingafélagsins í Reykjavík og nágrenni - okt. 2001, Blaðsíða 7

Fréttabréf Siglfirðingafélagsins í Reykjavík og nágrenni - okt. 2001, Blaðsíða 7
mér komast í hálfkvisti við það að vera á síldarplani. Stutt viðstaða í síldarverk- smiðju, byggingarvinnu og símalagn- ingu yfir Skarðið sannaði það. Reyndar var það einnig mikið ævintýri að vinna eitt sinn sumarlangt fyrir flutningajöf- urinn Birgi Runólfsson, en það er önn- ur saga. Meðan á síldarvinnunni stóð var það að upplifa sjálft síldarævintýrið, og svo auðvitað launin, sem mestu máli skipti. Síðar hefur mér einkum orðið hugsað til þess uppeldis sem ég fékk í vinnunni og eins til fólksins sem ég fékk að kynnast, ekki aðeins á „mínu” plani heldur einnig á næstu plönum. Sunnan við KEA-planið var „Isfirðingaplanið” þar sem Kristján Sigurðsson stjórnaði með miklum krafti. Hann var hinn mikli ákafamaður sem gekk í öll verk þegar mikið lá við, oft klæddur skrif- stofufötunum, og lét aldrei sitt eftir liggja. Okkur strákunum fannst hann ráða mikið afVestfirðingum á planið til sín og notuðum hvert tækifæri til að út- mála ágæti innfæddra fyrir þeim. Krist- ján stóð með sínum mönnum og gat verið hvass. Oteljandi voru „vatns- slagirnir” sem leiddi af þessum metingi. Næst norðan við okkur var svo Nöf. Þar réði Skafti Stefánsson ríkjum af sínu al- þekkta hæglæti og góðsemi. Hann gekk líka sjálfur til allra verka, ef svo bar und- ir, og þá gjarnan klæddur bláum vinnu- buxum með smekk. Stælur okkar við hans menn voru ekki miklar, enda hvíldu augu okkar strákanna fremur á þeim laglegu síldarstúlkum, sem hann bar alltaf gæfu til að finna, en á karl- mönnunum. Skafti gaf sér líka oft tíma til að spjalla við okkur strákana og miðla af langri reynslu sinni þannig að vinsemdin skein í gegn. Jóhann Skagfjörð Forstjórinn á KEA-planinu, Jóhann (Halldórsson) Skagfjörð sem jafnframt var verkstjóri fyrstu árin, var varla nokkrum öðrum líkur. Hann var í senn yfir okkur hafinn og gat jafnvel verið ógnvekjandi í kröfum sínum, en um leið alþýðlegur og spaugsamur og óhræddur við að slá á létta strengi. Sögumaður var hann með afbrigðum góður og ekki hræddur við létt klám þegar því varð við komið. Hann lagði áherslu á memað og samviskusemi í starfi, trúði á fornar dyggðir og var lítið fyrir breytingar. Gunnsteinn Jónsson ásamt dœtrum sínum, Aslaug til vinstri og Steinunn til hœgri. Saltað á Þráinsplani. Þeir sem stóðu sig vel í vinnunni hjá honum, bæði karlar og kerlingar, gátu gengið að vísu að fá vinnu aftur næsta sumar. Jóhann gekk sjaldnar til vinnu með okkur karlmönnunum en mér fannst fyrrnefndir bryggjuformenn gera og aldrei sá ég hann fara í blá vinnuföt. Oftast var hann klæddur græn- eða brúnleitum ullarfötum, í vesti og með lina derhúfu sömu tegundar. Gjarnan var hann í mjúkum flókainniskóm og fór allra sinna ferða um bæinn á þeim. „Kallinn”, eins og við strákarnir nefnd- um hann, var þó alltaf nálægur þegar mikið lá við og stjórnaði verkum af miklum krafti og áhuga. Síðari árin réð hann sér verkstjóra og það gaf honum oftar tækifæri til að vera í hlutverki sögumannsins. Vinnutími og snýtur A þeim tíma hófst dagvinna klukkan sjö um morguninn og lauk ekki fyrr en klukkan fimm. Skagfjörð fylgdist sjálfur með því að við þær tímasetningar væri staðið. Allir vorum við KEA-menn látn- ir mæta það snemma að við værum komnir í gallana og stígvélin nógu snemma til að vinnan gæti hafist stund- víslega klukkan sjö. Á sama hátt höfðu menn fataskipti í sínum eigin tíma að lokinni vinnu. Matartímar voru alltaf teknir á réttum tíma og kaffitímar voru hvorki of langir né of stuttir. Oftast kom hann fyrst út af skrifstofu sinni í bragg- anum og staðnæmdist úti á stigapallinn á annarri hæð. Þar dró hann upp stóran rauðan eða bláan vasaklút og snýtti sér duglega. Þetta túlkuðum við strákarnir sem merki um matar- eða kaffitíma. Oft sat hann svo með okkur í kaffitímanum, sagði gamansögur af hjartans lyst og bauð í nefið þeim sem það vildu. Þegar hann stóð upp var klukkan komin og allir vissu að nú væri hvíld- artíma lokið. Mig minnir að laugar- dagur hafi verið eins og hver annar virkur dagur fyrsta sumarið á planinu. Eftirvinna var svo frá klukkan fimm til sjö og næturvinna hófst ekki fyrr en klukkan átta að kvöldi. Allir vildum við komast í eftirvinnu sem oftast til að drýgja tekjurnar, en slíkt var ekki í boði nema sérstök þörf væri á að mati Jó- hanns, enda mun síldarplanið hjá hon- um hafa verið rekið með einhverjum ágóða lengur en flest önnur. (Framhald í nœsta blaði)

x

Fréttabréf Siglfirðingafélagsins í Reykjavík og nágrenni

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fréttabréf Siglfirðingafélagsins í Reykjavík og nágrenni
https://timarit.is/publication/627

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.