Vesturland - 24.12.1963, Blaðsíða 3

Jólin
„Og engill Drottins stóð hjá þeim, og dýrð
Drottins ljómaði í kringum þá.“
Lúkas 2,9.
Enn þá einu sinni koma blessuð jólin til okkar
inn í myrkurhaf skammdegisins. Þau eru alltaf
Ijóssins hátíð. Þau eru það ekki einungis vegna
þess, að þá keppast allir við að hafa sem bjartast
í kringum sig og leitast við að prýða heimilin
sín eftir því sem föng eru til. Þar er líka einhver
alveg sérstök birta, sem fylgir jólunum. Það er
rétt eins og gamla, fallega jólasagan, sem við
lærðum fyrst sem lítil börn, sé sí og æ að endur-
taka sig á sérliverjum jólum. Þar voru þessar
ógleymanlegu setningar: „Og engill Drottins stóð
hjá þeim, og dýrð Drottins Ijómaði í kringum
þá.“
Mikið gat barnshugurinn orðið hrifinn af að
heyra þessi orð lesin og hugsa um þau. En sem
betur fer endist barnshugarfarið mörgum svo
fram á efri árin, að þeir skilja, að gamla, fallega
sagan er annað og meira en falleg helgisögn. Hún
er raunveruleikinn sjálfur, á sér enn í dag hlið-
stæður á þúsundum heimila víðsvegar um hinn
kristna heim, þar sem auðmjúk og biðjandi
mannssál leitar samfélags við frelsara sinn og
Drottinn. Það er gömul reynsla, en þó sífellt ný,
sem bergmálar í þessum orðum skáldsins:
Ó, Jesú barn, þú kemur nú í nótt,
og nálægð þína ég í hjarta finn.
Þú kemur enn, þú kemur undrafljótt
í kotin jafnt og hallir fer þú inn.“
Þannig eru jólin. Þau færa okkur nær því
helga og háa, nær því, sem gott er, fagurt og
göfugt, færa okkur nær Jesú Kristi sjálfum. Þau
eru okkur eins konar lykill að þeim leyndardómi,
sem fólginn er í fyrirheitinu, sem hann gaf. „Sjá,
ég er með ykkur alla daga allt til enda veraldar-
innar.“ Sannarlega er hann alla daga nálægur
okkur öllum, bræðrum sínum og systrum hér
á jörð. 1 háreysti og þys hins daglega lífs vill það
falla í gleymsku fyrir okkur. En á jólunum
hljóðnar þysinn um stund. Og þegar hljóðlátur
helgiblær fæðingarhátíðar Krists orkar á hugi
okkar, þá verðum við ríkari en endranær af því
hugarfari, sem hann átti í svo ríkum mæli, þeirri
löngum að gefa og gleðja aðra, vera öllum góðir.
Það væri óvenjulega kaldrifjaður maður, sem ekki
reyndi að leggja til hliðar skapbresti sína og
annmarka rétt um jólin, en umgangast meðbræður
Séra Jón Ólafsson
sína með góðvild og hlýlegu viðmóti. Þannig færa
jólin okkur nær Iionum, sem þau eru helguð. Þau
eru hátíð Jesú Krists, ekki einungis vegna þess
að þau eru haldin til minningar um fæðingu hans,
heldur einnig vegna þess að þau gera okkur ofur-
lítið betri og sannari lærsveina hans heldur en
við erum flesta aðra daga. Jólaguðspjallið segir
frá því, að hirðarnir hafi farið rakleiðis til Betle-
hem og hafi fundið þar litla sveininn í jötunni og
foreldra hans. „Og þeir sneru aftur og vegsömuðu
og lofuðu Guð fyrir allt það, sem þeir höfðu
heyrt og séð.“ Vafalaust hafa áhrifin, sem þeir
urðu fyrir á hinum fyrstu jólum orðið örlagarík
fyrir þá og orðið varanleg, enzt þeim alla ævina
upp frá því. En er það ekki einmitt vandinn
mesti að geta geynit hugblæ jólanna og átt hann
inn við hjartaræturnar, til að breiða birtu og
hlýju á alla aðra daga ársins. Við megum ekki
við því að missa Ijós jólanna úr hugum okkar.
Við þurfum að eiga það alla daga. Til þess gaf
Guð okkur Jesú að hann yrði Ijósið, sem lýsti
okkur mönnunum alla daga, í öllum örlagaveðrum.
Hvernig ætli að heimurinn væri, ef Jesú hefði
aldrei fæðst? Þeirri spurningu getum við ekki
svarað, en eitt er víst, að mikið lifandi skelfing
væri líf okkar snautt af mörgu því dýrmætasta,
ef við ættum hann ekki. En það er annað, sem
við skulum leiða hugann að líka. Hvernig gæti líf
okkar mannanna orðið, ef við gætum varðveitt
hugblæ jólanna svo vel, að hann fylgdi okkur og
setti sinn svip á alla breytni okkar, orð og athafnir
allan ársins hring? Þegar við snúum aftur til
hversdagsleikans að loknum jólum, þá er það
vandinn mesti, sem allt veldur á, að varðveita
áhrif jólanna, snertinguna af heilagri bróðurhendi
Krists. Þar er sú leiðarstjarna, sem ekkert örlaga-
myrkur getur varpað skugga á.
1 Jesú nafni gleðileg jól!