Heilbrigðismál - 01.07.1966, Page 23

að skiftast í tvent að neðan, og er svo sokk-
unum linept á þan utan og innan fótar, og
enn fremur verða þau að vera nægilega slök.
Skórnir eru líka einn hluti klæðnaðarins,
og ríður á að þeir séu ekki of þröngvir, og
hvorki of mjóir fram né með háum og
mjóum hælum. Þareð það er mjög óholt.
Skór og stígvél eiga því að vera rúm og
fylgja sem mest lögun fótarins og hafa
breiða hæla. Aldrei ætti að brúka stígvél eða
skó á víxl á hægri eða vinstri fæti, heldur
láta hvorn fót hafa sinn skó. Gúmmiskó, og
skó úr skinni með gljáskán á, ætti ekki að
brúka, því þeir hindra útgufunina úr fæt-
inum og lialda að honum raka og kulda. ís-
lenzkum skóm er lítið hægt að breyta, en
þó mætti hafa þá stærri en almennt gjörist
og liafa í þeim tvenna íleppa, og væru þeir
Jrá bæði hlýrri og hollari.
Af þröngum, hörðum og ólögulegum
skóm koma líkþorn á fætur manna.
Af Jreim efnum, sem liöfð eru til klæðn-
aðar, ætti vegna vors kalda loftslags helzt að
brúka ullarföt, bæði inst og yzt, því liiti og
kuldi fer seinna í gegnum ull en viðarull og
liör, og er hún því Iieitari þegar kalt er, og
eigi eins heit, þegar heitt er; enn fremur
tekur hún betur en léreft á móti útgufun
h'kamans og hlífir því betur en nokkurt
annað efni við snöggum umskiftum hita og
kulda. UIl ætti því að hafa í föt rniklu meira
en gjört er.
Fyrir löngu hafa margar greindar og
hygnar konur í útlöndum séð að hinn evr-
ópeiski kvenbúningur engan veginn full-
nægir )reim kröfum til klæðnaðarins, að
hann sé hollur fyrir heilsuna, sé ekki ójrægi-
legur, og að hann vanskapi eigi útlit líkam-
ans. Það er einkum í Norðurameríku og á
Englandi, að þessu málefni hefir verið
hreyft. Verðlaunum hefir verið lofað fyrir
að svara spurningunni um, hvernig eigi að
hafa heilnæman, hentugan og laglegan
kvenbúning, og hefir hún verið leyst á
margvíslegan hátt.
FRÉTTABRÉF UM HEILBRIGÐISMÁL
Þó hér á landi sé eigi að mun brúkaður
hinn evrópeiski kvenbúningur, hefir þó sá
búningur, sem brúkaður er, marga söniu
galla, og innri fötin eru hin sömu, enda hafa
breytingar á kvenbúningum erlendis mikil
álirif á búninginn hér.
Sumstaðar erlendis hefir kvenfólk tekið
upp endurbættan búning (reformdragt);
hann er nokkuð líkur hinum evrópeiska
búningi, en óbrotnari, og er eins og Jrjóð-
búningur, ávalt eins í öllum aðalatriðum.
Sumir vilja hafa evrópeiska búninginn yzt-
an fata, en allir, sem nokkuð hugsa um
málið, eru samhuga í að vilja breyta innri
fötunum, og er það líka öllum hægt, og
geta svo yztu fötin verið eftir hvers eins vilja,
hvort heldur Jrjóðbúningar, endurbættir
búningar eða eftir Parísartízku, því að Jrað
er ekki bundið við neinn búning, Jró fötin
séu höfð nógu víð og hvíli á öxlunum.
Ef kvenmenn vildu laga klæðnaðinn
nokkuð eftir fyrnefndum reglum, skal hér
fara nokkrum orðum um, hvernig haga
mætti fötum handa kvenmönnum. Inst skal
brúka háhálsaða ullarskyrtu, með löngum
ermum og lokaðar ullarbuxur, sem Iinept
sé á skyrtuna; Jressi föt geta verið, hvort sem
vill, úr vaðmáli eða prjónuð. Þar utan yfir
skal vera í treyju og buxum úr vaðmáli og
skal þá annaðhvort sníða það hvað fyrir sig
og hneppa buxunum upp á treyjuna, eða
sníða í einu lagi boðangana og framskálm-
arnar á buxunum, og hneppa svo aftur-
skálmunum á treyjuna; á hana má einnig
hneppa afturskálmunum á innri buxunum;
pilsum skal annaðhvort hneppa á treyjuna
eða á ermalausan bol, sem verið sé í utan
yfir treyjunni, eða í þriðja lagi á axlabönd.
Öll höld verða að vera svo víð, að þau húsi
vel frá að framan, þegar búið er að hneppa
þeim á treyjuna eða bolin. Yzt er svo farið
í þann búning, sem hver vill brúka. Að eins
verður pilsið, ef Jrað er ekki áfast við efra
fatið, að hneppast upp, svo að það hvíli ekki
eingöngu á mjöðmunum.
23