Heilbrigðismál - 01.01.1969, Blaðsíða 17

Nýrnabikara- og
nýrnabólgur
Þekking lækna á nýrnabikara- og nýrnabólgu hef-
ur tekið miklum framförum á seinni árum. Mjög
margir gera sér nú fullkomlega Ijóst hversu örlaga-
ríkur þessi sjúkdómur getur verið og er fyrir sjúkl-
ingana, sé hann vanræktur og ekki leitað allra til-
tækilegra ráða að sigrast á honum. Sýklagróður og
bólgur, sem af honum leiðir í nýrnabikurum og
síðan færist yfir á nýrnavefinn, er mjög algengt
sjúkdómsfyrirbrigði, sérstaklega meðal kvenna. Það
sætir furðu, að allt fram á síðustu ár hefur meðferð
þessa sjúkdóms verið vanrækt svo, að milljónir
fólks gengur um í heiminum, rem hefur beðið meita
eða minna tjón á heilsu sinni af þessum orsökum.
Það þarf oft bæði mikla þolinmæði og samvizku-
semi af hálfu læknisins og sjúklingsins til að út-
rýma þessum sjúkdómi. Það þarf að vaka yfir sjúkl-
ingunum og ekki sleppa af þeim hendinni nokkra
stund meðan einhverjar leifar sjúkdómsins verða
greindar, og það má aldrei gefast upp á að herja á
hann þó hann virðist ætla að verða ósigrandi, sem
stundum ber við. Þá veltur einnig mjög á sjúkling-
unum sjálfum, að þeir haldi vöku sinni og gefist
ekki upp þótt baráttan sé langvarandi. Sjúkdómur-
inn getur með tímanum valdið svo alvarlegum
skemmdum á nýrum sjúklinganna, að líf þeirra,
heilsa og hamingja sé í veði og vitað er að aragrúi
fólks um allan heim, gengur sem hálfgerðir eða al-
gerðir ötyrkjar vegna þess að þeir fengu ekki þá
meðferð í tíma sem þurfti til að forða þeim frá
þessum voða. Oft er þetta fólkinu sjálfu að kenna.
Það er næsta furðulegt hvað fólk getur verið hirðu-
laust um sjúkdóma í þvagfærunum. Einkennin
koma oft og fara til skiptis og margir álíta að
blöðrubólgueinkenni samfara einhverjum verkjum
í mjóbaki, sé svo ómerkilegur kvilli, að ekki taki
öðru en að bíða þess að það batni af sjálfu sér. Þess-
FRÉTTABRÉF UM HEI LBRIGÐISMÁL
17