Heilbrigðismál - 01.01.1969, Qupperneq 15

Afstaða fólks til krabbameins veldur oft öllu um
það hvort það lifir sjúkdóminn af og læknast eða
deyr úr honum, ef þau óhöpp bíða þess að fá hann.
Sagan af frú Heather Macfarlan er gott dæmi þess
hvað skynsamleg viðbrögð geta veitt mikla umbun.
Frú Mcfarlan var skorin upp vegna krabbameins í
brjósti, en þó sárið greri í seinna lagi, iðkaði hún
sund örfáum vikum eftir að hún kom heim frá
spítalanum.
Ef fleiri gætu farið að dæmi frú Macfarlan þegar
krabbameinið ógnar þeim, yrðu harmsögurnar af
völdum þess færri.
Og þannig segir hún sögu sína.
Ég var víst öðrum betur sett frá upphafi með
því að vera alin upp í hópi fólks, sem í voru læknar
og hjúkrunarkonur. Öllum sjúkdómum sem við
fengum var sinnt. Þeir voru ekki látnir draslast eftir-
litslaust. Sá sem var veikur, eða með áhygjur af ein-
hverju, leitaði læknis.
Löngu áður en mér kom til hugar að ég fengi
nokkurn tíma krabbamein, veitti ég athygli einu
«f fræðsluritum krabbameinsfélagsins. Þar var
vitnað í hvers konar hnúta og þykkildi, sem ekki
mætti vanrækja. Eg man það allt svo greinilega.
Einu ári seinna, eða um það bil, komu sömu að-
varanir í sjónvarpskvikmynd. Það var rétt skömmu
eftir það sem ég tók eftir þessu þykkni þegar ég var
FRÉTTABRÉF UM HEII.BRIGÐISMÁL
Fyrrverandi
krabbameinssjúkl-
ingur trúir á mátt
frœðslunnar
í steypubaði. Eiginlega var það fyrir ofan það svæði,
sem konur almennt telja til brjóstsins. Hefði ég að-
eins heyrt talað um hnúta, býst ég ekki við að ég
hefði gert neitt veður útaf þessu, en ég mundi líka
eftir þykkni úr fræðslupésanum. Innan tveggja
daga var ég kominn til heimilislæknisins. Hann
hélt því fram að þykknið kynni að vera bólga í
brjóstkirtlinum og óskaði eftir að rannsaka mig aft-
ur eftir vikutíma. Þegar ég kom aftur og engin
breyting hafði átt sér stað, bað læknirinn um að
tekið væri vefjasýni á spítaknum.
Krabbameinið fundið.
Ég sá á svip læknisins að honum leið ekki vel
þegar ég og maðurinn minn komum 2 dögum
seinna til að heyra árangurinn. En áður en hann
gat sagt nokkuð, hrökk út úr mér: „Ég veit að ég
er með krabbamein og það verður að gera eitthvað
við því. Nú tökum við skellinn án þess að blikna".
Hann spurði hvort við þekktum nokkurn lækni sem
við óskuðum eftir að gerði uppskurðinn. Maðurinn
minn sagðist þekkja einn eða tvo, en hann óskaði
frekar að læknirinn gerði það sem hann sjálfur
teldi bezt ef eiginkona hans væri með krabbamein í
brjósti. Læknirinn hringdi og ákvað tíma fyrir mig
á Peter Mac Collin spítalanum.
Þegar ég kom þangað voru teknar af mér rönt-
genmyndir, gerð blóðrannsókn og fleira þess háttar.
15