Samtíðin - 01.10.1936, Blaðsíða 28

26
SAMTÍÐIN
línu. Varist að þyrla áheyrendunum
ýmist til hægri eða vinstri, með alls
konar útúrdúrum. Sumir ræðumenn
hafa það til siðs, að segja álieyrend-
um sinum skritnar sögur. Falli slikt
að efninu, er ekki ástæða til að liafa
á móti þvi, en alt þess háttar er hest
í hófi.
Þegar ræðumaður hefir náð há-
tindi ræðu sinnar, á hann að þagna
og setjast niður. Annars er hætt við
því, að álirifin af henni fari út i
veður og vind. Þvi eru takmörk sett,
livað hjóða má áheyrendum. Margir
ræðumenn mishjóða þolinmæði
þeirra stórlega. Fjöldamargar ræð-
ur eru nálega lielmingi lengri en þær
ætlu og þyrftu að vera. Dærni eru
til þess hér á landi á útisamkom-
um, að áheyrendurnir liafa tinst
hurt frá ræðumanninum og verið
síðan smám saman að aðgæta, livort
hann væri nú nærri búinn að ljúka
máli sínu. Hvað segja menn um þess
liáltar málæði? Er yfirleitt von, að
mælskulist og ræðuhöld séu í liáveg-
um höfð í landi voru? Er unga fólk-
inu láandi, þótt það kinoki sér við
að draga á skemtisamkomur sínar
hundleiðinlega og timafreka fyrir-
lesara, sem það hefir enga hugmynd
um, hvað ætla að þylja yfir þvi?
Til þess eru þeir fáu sunnudagar,
sem sveitafólk liefir til skemtana-
lialds, alt of dýrmætir. — En stuttar
og snjallar ræður setja sérstakan
svip á hverja samkomu. Ef rétt er
á haldið, geta þær tendrað hugi á-
lieyrandanna til nýrra dáða og geí-
ið mönnum nytsamleg viðhorf, sem
þá hafði aldrei dreymt um. Flestir
menn, sem orðnir eru gamlir, minn-
er nærandi og styrkj-
andi drykkur, neytið
þess daglega og njótið
hinna styrkjandi
áhrifa þess.
Leiðarvísir eftir matreiðslu-
konu Helgu Sigurðardóttur,
um tilbúning á þessu súkku-
laði er prentaður á hvern
pakka.
4£aupmmn ! 4Caup^jéúö^ !
Qhmbixsöújustabbi!
Seljið skiptavinum yðar liina
ágætu gosdrykki oklcar.
Gosdrykkir, blandaðir Vt & Vs fl.
Sódavatn % fl.
Cabeso % & % fl.
Reykjavík.