Samtíðin - 01.05.1946, Síða 14

10
SAMTlÐIN
— t>ar skjátlast þér, anzaði ræn-
ingjaforinginn. Ég er Parrón.
Verkamaðurinn glápti af undrun.
Parrón hóf byssuna á loft, mið-
aði og skaut úr háðum lilaujjum á
manninn, og féll hann þegar dauð-
ur niður.
— Bölvaður sértu, var það eina,
sem hann gat stunið uj)ji.
Mér sorlnaði íyrir augum at
skelfingu, en varð þess þó var, að
tréð, sem ég var bundinn við, titr-
aði lítið eitt og fjöturinn gaf eftir.
Ein byssukúlan, sem lenti í skot-
markinu, hafði kastazt þaðan i tréð
og skorið handið sundur. Ég leyndi
þvi sem hezt, að ég var laus og beið
tækifæris að laumast burt.
Parrón henti á lík verkamannsins
og sagði við menn sína:
— Nú getið þið rænt liann. Þið ei -
uð einstakir aular .... og svikarar.
Að slejijia manni þessum, svo að
liann geti 'gengið æpandi eftir þjóð-
veginum, eins og hann gerði....
Hefði það ekki verið ég, sem liitti
liann og hlustaði á alla söguna lians,
lieldur lögreglan, liefði liann gefið
henni lýsingu af ykkur og sagt ti!
um verustað okkar, eins og hann
sagði mér, og þá sætum við nú allir
í svartholinu. Þarna sjáið þið af-
leiðinguna af því að ræna án þess
að drepa. Og svo ekki meira um
þetta, en jarðið þið nú líkið, áður en
það fer að rotna.
Meðan ræningjarnir tóku gröfina
og Parrón sat að snæðingi og sneri
haki við mér,, læddist ég hljóðlega
frá trénu og lét fallast niður í gil-
skorning þar í grennd.
Það var orðið skuggsýnt, og ég
gal dulizt um hríð. Síðan hraðaði ég
mér hurt sem fætur toguðu, og i
daufri glætunni frá stjörnunum sá
ég, livar múlasninn minn var tjóðr-
aður við eik og gæddi sér makinda-
lega á grasinu. Ég stökk á hak hon-
um og linnti ekki sprettinum, fyrr
en hingað var komið ....
Tatarinn gaf nú lýsingu á ræn-
ingjaforingjanum og fékk greidda
þá upjihæð, sem heitið hafði verið.
Síðan kvaddi hann og fór.
ÁLFUM MÁNUÐI eftir að það
gerðist, sem að framan er frá
sagt, var það snemma inorguns, að
mikill liópur slæpingja safnaðist
saman á San Juan og San Felijie-
götunum i áðurnefndri fylkishöf-
uðhorg lil þess að liorfa á tvær
sveitir varalögreglumanna, sem áttu
að leggja af stað klukkan hálftíu til
þess að liandsama Parrón. Nú liafði
greifinn af Montijo sem sé loks
fengið örugga vissu uin felustað hans
og nákvæma lýsingu á honum og öll-
um félögum hans.
Áhorfendurnir fylgdust með öllu
með liinni mestu athygli og eftir-
væntingu, og mikið var um að
vera, þegar varalögregliunennirnir
kvöddu vini og vandamenn, áður
en þeir legðu ujiji i þennan þýð-
ingarmikla leiðangur. Svo mikil ógn
liafði öllum staðið af Parrón.
— Við eigum víst að fara að fylkja
liði, sagði einn liðsmaðurinn við
félaga sinn. Og López sveitarforingi
sést ekki ....
— Það er sannarlega kynlegt. Allt-
af hefir liann verið fyrstur á vett-
vang í þennan eltingaleik við Par-