Samtíðin - 01.05.1946, Blaðsíða 18

14
SAMTlÐIN
sýnt á hin ævagömlu hús og annað
það, sem fyrir augu niín har, að ég
gleymdi að lokum líðandi stund og
livarf á töfravald þessara minja
löngu liðins tima. Að visu liafði ég
oft séð gömul hús áður, í þeim horg'-
um og hæjum, er ég dvaldist í í Eng-
landi, en aldrei fyrr höfðu þau heill-
að mig með slíku seiðmagni og
gömlu húsin í fæðingarbæ skáldjöf-
ursins mikla.
Saga þeirra er mörkuð gegnum
margar aldir. Þau eru þögull vottur
um líf og starf kynslóðanna, sem hér
hafa átt sér samastað. Hver krók-
ur og kimi geymir leyndarmál um
ævintýri fólksins, gleði þess og sorg-
ir. Þessi hús eru þrungin enduróm-
um ótal atvika frá liðnum öldum.
Ég staðnæmdist fyrir framan hús
nokkurt, sem var vel málað, gult að
lit með svörlum þverbitum. Það
slútti fram yfir gangslétlina, og á
það var letrað:
„Harvard House (1596). Uppgert,
búið húsgögnum undir stjórn frú
Marie Corelli. I fyrstu iieimili Katli-
erine Rogers, móður John Harvard,
stofnanda Harvard háskóla í Banda-
ríkjunum. Gefið Harvard-háskóla
af Edward Morris og húsinu hald-
ið við af tekjum ekkju hans. —
Aðgangur sex pence.“
Ég tók í hurðina. Hún var lok-
uð. Þá gekk ég leiðar minnar. Ekki
varð séð, hvenær húsið væri opið,
og mér hugkvæmdist ekki að spyrj-
ast fyrir um það. Ég hrökk upp úr
dagdraumum mínum af áhrifavaldi
gömlu húsanna við það, að á vegi
mínum varð snotur ungur maður,
sem ávarpaði mig og spurði, hvort
ég væri að leita að einhverju. Ég
svaraði því játandi og kvaðst vera
að leita að húsinu, sem Shakespeare
hefði átt heima í. Maðurinn hrosti
glaðlega og bauð mér samfylgd sína.
Hann kvaðst vera að fara til bóka-
safnsins, sem væri í næsta húsi við
það, er ég væri að leita að. Við
kynntum hvor annan og sögðum,
livað við hefðum fyrir stafni. Hann
hét Leonard Lyndon, og var leik-
ari. Þegar við komum að húsi Shake-
speare’s, var það einnig' lokað og
skyldi ekki opnað fyrr en Iclukkan
þrjú, en nú var hún um tvö. Heppn-
in virtist þvi ekki vera með mér.
Og mi fór ég að paga mig í hand-
arbökin út af ])ví að ég skyldi ekki
hafa farið í leikliúsið þegar í stað,
í stað þess að ráfa um bæinn og
koma að öllu læstu. Við svo húið
mátti ekki standa. Ég spurði leik-
arann, hvar gröf Shakespeare’s
væri, og kvöddumst við síðan.
Gröf Shakespeare’s er i kór kirkj-
unnar: The Collegiate Church of the
Iloly Trinity. Við hægri hlið hans
hvílir kona hans, Anne, dáin 1623,
við vinstri hlið hans hvílir Thomas
Nash, fyrri maður Élizahetar dótt-
urdóttur Shakespeare’s, d. 1647. Þá
hvilir þar John Hall, tengdasonur
Iians, d. 1635, og svo Susannah, eldri
dóttir skáldsins, kona Jolin Hall, d.
1649. Ég stóð lengi og liorfði á graf-
irnar. Það er ekki Ieyfilegt að fara
inn í kórinn. Vinstra megin í hon-
um er almynd af Shakespeare úr
marmara. í kirkjunni er m. a. skírn-
arlaug, sem sjáanlega er komin til
ára Sinna. Á henni stóð: „Gömul,
gqtnesk skírnarlaug frá 15. öld, nol-