Samtíðin - 01.05.1946, Blaðsíða 20

16
SAMTÍÐIN
riiður og hann dreginn til iiliðar,
en næsta sviði rennt inn, og þannig
koll af kolli. ef um sviðskiptingar
er að ræða. Þar er og sjálfstæður,
þykkur bakveggur, sem notaður er
við að dýpka eða grynna leiksviðið.
Veggur þessi er um hálf önnur smá-
lest að þyngd og þarf þó aðeins
einn mann til að flytja hann til
og frá. Þetta virðist mjög lientngt
fyrir Shakespeare’s leiki, þar sem
oft þarf að skipta um svið, og eru
þá mismunandi Ijósagerðir notaðar
á bakvegg þennan. Rúmgóð hún-
ingaherbergi eru fyrir leikarana, og
eru þau Iiöfð uppi. Þar eru og hað-
herbergi, og eru að því mikil þæg-
indi. Saumastofa er þar og sérstök
búningaherbergi með búningum í
Sbakespeare’s-leikrit, og stendur á
dyrum þeirra: Hamlet, Kaupmað-
urinn i Feneyjum, Macbeth o. s.
frv. Teiknistofa fyrir málara er að
sjálfsögðu einnig þarna.
Við gerð leiktjalda er notuð að-
ferð, sem Bretar nota mikið, en liún
er sú, að mála á tjöldin reist upp,
en í Evrópu eru þau yfirleitt mál-
uð á gólfi. Öryggistjald mikið er
fyrir leiksviðinu, svo sem tíðkast
í því nær öllum leikhúsum í Eng-
landi, til varnar því, ef eldur skyldi
brjótast út. Vanalega eru þessi tjöld
höfð niðri, áður en sýning hefst, og
í sumum leikhúsum i hléum. I
Shakespeare-Memorial-Theatre er
fagurt öryggistjald, málað af rúss-
neska leiktjaldamálaranum Vladi-
mir Polunin.
Leikritið, sem sýnt var, var eftir
Shakespeare og hét: Much ado
ahout nolliing. Er leiknum var lok-
ið, liitli ég Mr. Savery, þakkaði hon-
um og kvaddi liann. Nú var dvöl
min í þessum yndislega bæ brátt á
enda. Ég lagði nú leið mína í átt-
ina til stöðvarinnar. Er þangað kom,
mundi ég allt í einu eftir matar-
bögglinum, sem Robinson hafði út-
búið fyrir mig, og settist ég nú inn
á stöðina og tók að snæða. Það
rigndi stöðugt.
Lestin fór um kl. sjö. í klefan-
um, er ég lenti í, var margt fólk,
þar á meðal ung og lagleg stúlka,
sem hafði komið í lestina i Strat-
ford. Við sátum livort á móti öðru
við gluggann. Með okkur tókust við-
ræður, sem byrjuðu auðvitað á
veðrinu og enduðu í Northamp-
ton með því, að hún spurði, hvort
ég væri ekki frá íslandi. Ég kvað
það vcra og lét i ljós undrun mina
yfir þvi, að hún skyldi vita það,
„Jú,“ sagði hún, „ég hef oft séð þig
koma og fara úr leikhúsinu hérna
með Robinson, og ég vissi, að ís-
Jendingur var þar.“ Svo kvöddumst
við.
Er ég kom þangað, sem ég bjó,
var mér tekið vel og færður góður
beini. Svo spilaði ég nokkur lög á
slaghörpuna, og einnig léku þeir Ro-
binson og bróðir hans fjórhent lög
eftir Dvorak. Um ellefuleytið var
ég kominn í rúmið. Þar með var
liann á enda, þessi dagur, sem ég
mun jafnan minnast með þakklæti.
Þrátt fyrir rigningu og það, að ég
hafði misst af mörgu, er mig lang-
aði til að sjá, mun dvölin í Strat-
ford verða mér ógleymanleg.
Útvegið Samtíðinni nýja áskrifendur.