Samtíðin - 01.11.1946, Blaðsíða 11

SAMTÍÐIN
7
TAGE AMMENDRUP:
Úr Englandsför sumarið 1946
Tage Ammendrup
f|VERNIG ERU Englendingar,
þjóðin, sem reynzt hefur jafn-
róleg í hættuni og þjáningum heims-
styrjaldarinnar og eftir að sigur var
unninn?“ Eitthvað á þessa leið hugs-
ar sá, sem kemur til Bretlands í fyrsta
sinn.
Við stígmn út úr flugvélinni i
Prestwick í Skotlandi, og tollþjónn
spyr: „Hvað hafið þér i töskunum,
herra? Vindlinga, áfengi?“
„Fimm pakka af vindlingum."
„Allt i lagi,“ svarar tollþjónninn
brosandi.
Þegar vegabréfið hefur verið við-
urkennt, litast ferðamaðurinn um og
kemur auga á fagran blómagarð úti
fyrir tollstöðinni. Hann lætur í ljós
aðdáun sína á garðinum. Og eftir-
litsmaðurinn útskýrir fyrir honum,
að garðurinn eigi að verða staðar-
prýði, þegar gróðursett hafi verið
þar tré hér og hvar. — Hlýlegar
kveðjur.
Næst er járnbrautarferð til Glas-
gow og þaðan skal haldið með næt-
urlest til London strax í kvöld.
Glasgow er ekki beinlínis aðlað-
andi í þoku og kalsaveðri, og Clyde
gamla er ljót á litinn í kvöld. Þegar
á járnbrautarstöðina kemur, er þar
löng biðröð frá miðasöluopinu, og
allt þetta fólk ætlar með næturlest-
inni til London eða áleiðis þangað.
Sumt fólkið situr á ferðatöskum sin-
um, þvi að biðin er löng. Fólk sést
þarna með kornung börn i fanginu.
Allir eru rólegir, og engar stymping-
ar þekkjast á slikum stöðum. Fólk
er orðið vant biðröðunum.
Samgönguörðugleikarnir eru um
þessar mundir eitt hið mesta vanda-
mál Englendinga. Svefnvagnar
þekkjast ekki. Menn húka í sætum
sínum þetta 10—12 klst. án þess að
fá vott eða þurrt að undanskildum
tesopa á einhverri stöðinni. Og 1. far-
rými þessara lesta má líkja við 3. far-
rými leslanna á Norðurlöndum. En
Englendingar kvarta ekki. „Eftir
2—3 ár verða járnbrautarlestir okk-
ar orðnar jafnfullkomnar lestum
annarra þjóða,“ segja þeír. Hin óbil-