Samtíðin - 01.07.1958, Side 18

14
SAMTÍÐIN
hinni góðu baráttu til hinztu stundar.
Myrkir og banvænir hugarórar.
Þegar þeir sækja á þig, skaltu hrista
þá af þér. Farðu þá út og taktu þér
verk í hönd. Forðastu að lesa bækur,
sem fullar eru af bölsýni. Hlustaðu
ekki á fólk, sem er uppfullt af mæðu-
semdum. Vísaðu skuggunum á hug.
Haltu þig í sólskininu.
Þjakandi umhverfi. Vertu þar elcki
stundinni lengur, jafnvel þótt það
kosti þig ærið fé eða jafnvel stöðu-
og vinamissi. Allt þetta er þó betra
að missa en lífið sjálft. Farðu þang-
að, sem fögnuður, heilsusemi og
hirta ríkir, jafnvel þótt þú verðir
að gefa fyrir það aleigu þina.
Orð. Leggðu ekki í vana þinn að
tala um óhöpp, dapurleik, vonbrigði
eða myrkur. Talaðu heldur um von-
gleði, velgengni og sigursæld. Treystu
Guði. Treystu sjálfum þér. Ræddu
um áhugasemi, en ekki áhugaleysi.
Sérhver mannleg vera verður að
berjast meira eða minna gegn upp-
lausnaröflunum í sál sinni. Örvænt-
ingin er óvinur alls mannkynsins.
Hún er annað nafn á óvini alls lifs.
Við skulum berjast gegn henni nótt
og nýtan dag.
Þingmaður nokkur hafSi haldið frá-
munalega ómerkilega ræðu. Þá sagði
einn af fundarmönnum: „Hann átti
enga aðdáendur, þegar hann stóð upp
og engan öfundarmann, þdfjar hann
settist.“
Freyju-vörur mæla með sér sjálfar.
Veljið það bezta.
FREYJA H.F., sælgætis- og efnagerð.
Lindargötu 12. Símar 14014 og 12710.
•XVÍVÍVX* 236. 5AGA SAMTÍÐARIN N AR XvMvXvI
0. W.JUJ:
ÞRÍR BRÆÐUR
ÞRlR RRÆÐUR, bóndasynir uppi
í sveit, fóru að heiman og leituðu
sér atvinnu í stórborg. Þeir fengu
allir vinnu hjá sama fyrirtækinu og
byrjuðu með sama kaupi. Fimm ár-
um seinna fékk einn þeirra 200 dali
á mánuði, annar 300 og sá þriðji
500.
Þegar faðir þeirra frétti um þetta
mikla ósamræmi í launagreiðslunum
til sona sinna, ákvað hann að heim-
sækja vinnuveitanda þeirra og kom-
ast að raun um, hvers vegna drengj-
unum væri goldið svona mishátt
kaup. Honum virtist það ekki bera
vitni um mikla sanngirni.
„Það er hezt, að ég láti þá skýra
þetta sjálfa fyrir yður,“ sagði for-
stjórinn og studdi á hnapp undir
skrifborðinu sínu. Þá kom Jakob,
kauplægsti bróðirinn, inn í skrifstof-
una.
„Ég hef heyrt, að skipið „Oeeanic“
sé nýkomið í höfn,“ mælti forstjór-
inn. „Viltu skreppa fyrir mig um
borð og ná í farmskrána.“
Þrem mínútum seinna var Jakob
kominn aftur úr þessari sendiför.
„Skipið er með 2.000 selskinn,“ sagði
hann. „Ég hringdi í 1. stýrimann og
fékk að vita það hjá honum.“
„Þakka þér fyrir, Jakob,“ svaraði
forstjórinn. „Þá var það ekki annað
i þetta sinn.“
Aftur studdi hann á hnappinn, og