Samtíðin - 01.11.1962, Qupperneq 7

9. blað 29. árg
Mr. 287
v
Movember 1962
SAMTIÐIN
HEIIV3ILISBLAÐ TBL SKEIVIIVITLMAR OG FRÓÐLEIKS
SAMTIÐIN kemur út mánaöarlega nema i janúar og ágúst. Ritstjóri og útgefandi: Sigurðui
Skúlason, Reykjavík, sími 12526, pósthólf 472. Afgreiðslusími 18985. Árgjaldið 75 kr. (erlendis 85
kr.), greiðist fyrirfram. Áskriftir miðast við áramót. Áskriftum og áskriftargjöldum veitt mót-
taka í Rókaverzlun ísafoldar, Austurstræti 8. — Félagsprentsmiðjan hf.
Beinu vegirnir drepa fólkið
UMFERÐARSLYSIN í heiminum valda mönn-
uni miklum áhyggjum um þessar mundir. Með
síauknum bílakosti og vaxandi hraða verða
l>au ae tíðari. Við fslendingar þekkjum þau vel
af eigin reynd. Menn renna augum naumast svo
yfir síður íslenzks dagblaðs, að ekki blasi þar
v>ð óhugnanlegar fyrirsagnir um umferðarslys
a götum bæjanna eða þjóðvegunum, og fjöldi
n>ynda af stórskemmdum ökutækjum sýnir ljós-
lega, hve gífurlegt tjón er oft og einatt um að
r®ða. Læknar og hjúkrunarkonur vita gerzt
um þau lemstur, er stjórnendur ökutækjanna og
farþegar þeirra verða fyrir.
En hvað segja stórþjóðir Evrópu um um-
ferðarslysin hjá sér? Hér á borðinu fyrir fram-
an mig liggur víðlesnasta dagblað Parísar með
svolátandi fyrirsögn yfir þvera síðu: Það
eru beinu vegirnir, sem drepa
f ó 1 k i ð !
Höfundur byrjar grein sína mcð þessari al-
varlegu athugasemd um árvekni frönsku þjóð-
arinnar í umferðarmálunum:
Ef íbúar borgar eins og I’rovins dæju allir
1 einu vetfangi af slysförum, myndi öll franska
l'jóðin verða skelfingu lostin. En þó að jafn-
'nargt fólk farist af umferðarslysum á einu
ari hér í landi og hafni í kirkjugörðunum, láta
nienn sér fátt um það finnast. Það eru hinir
'okulu, opinberu löggæzlumenn, sem horfa
daglega upp á þessar ógnir. Þeir sveitast undir
ahyggjum af ógætnum ökumönnum og öðrum
galausum vegfarendum.
I greininni eru geigvænlegar upplýsingar.
fJar stendur: Hér eru tölur, sem enginn fransk-
Ur bílstjóri ætti að láta sér úr minni líða. Frá
því vorið 1961 og fram til vors 1962 urðu 9.139
dauðaslys á vegum Frakklands. Á þjóðhátíðar-
degi okkar 14. júlí 1962 urðu — munið það —
134 dauðaslys (115 sl. ár). Árið 1961 léíust
9.337 menn af umferðarslysuin í Frakklandi
(8.277 árið áður). Alltaf eru þessar tölur að
hækka. Hækkunin á fyrsta ársfjórðungi þessa
árs nemur 4%.
Innanríkisráðuneytið veilti okkur þær upp-
lýsingar í júlílok 1962, að fyrirsjáanlegt væri,
að dánartalan af umferðarslysum á þessu ári
yrði ekki undir 10.000, en tala meiddra 215.000.
Þetta nemur íbúatölu heillar borgar á stærð
við Nantes.
Orsakir slysanna eru ýmsar, segir greinar-
höfundur. 17—19% bílstjóranna taka ekki til-
lit til þeirra, sem eiga réttinn, 10% aka ógæti-
lega fram úr öðrum, 10% eru undir áhrifum
áfengis. Hér við bætist of mikill ökuhraði,
blautir vegir (einkum á haustin og veturna),
skortur á lýsingu og varúðarmerkjum á veg-
unum.
Síðan 1. ágúst sl. hafa verið gerðar ýmsar
varúðarráðstafanir af hálfu franska ríkisins
til að koma í veg fyrir umferðarslysin. Lög-
reglan beitir nú valdi sínu gegn sérhverjum
bílstjóra, er hlítir ekki að öllu leyti settum
reglum, ekur t. d. á miðjum þjóðvegi og hindr-
ar greiðan akstur annarra, er þurfa nauðsyn-
lega að fara fram úr honum.
En beinu vegirnir eru martröð okkar, segir
í greininni. Á fjallvegum og í þröngum giljum
verða sjaldan alvarleg bílslys. Það eru beinu
og breiðu vegirnir, sem slæva eftirtekt og
ábyrgðartilfinningu ökumannanna. Á þeim