Samtíðin - 01.11.1962, Qupperneq 16

12
SAMTÍÐIN
Hún sá engil dauðans
ÞEGAR unnusta mín og ég vorum 18
ára, gættum við oft lítilla barna í hús-
um. Kvöltl eitt var liringt til mín frá
einni af þessum barnafjölskyldum. Ég
var vant við látinn, svo að Doreen, unn-
usta mín, ákvað að fara. Þetta var á
heitu og mollulegu sumarkvöldi. I fjöl-
skyldunni var aðeins eitt barn, lítil
slúlka, fjögra mánaðá gömul. Þegar
Doreen kom þangað, sagði móðir barns-
ins, frú Welles, henni, að barnið hefði
verið óvært allan daginn vegna hitans.
Hún sagði, að ef Doreen gæti svæft telp-
una, mætti hún gjarna fara út með hana.
Eins og búizt var við, var engin leið að
svæfa barnið. Doreen vafði þá léttri á-
breiðu utan um telpuna og labbaði út
með liana í fanginu. Skammt þaðan var
lítill skemmligarður, og af þvi að enn
var bjart, fór hún að ganga um garðinn.
Hún var rétt komin alla leið gegnum
garðinn, þegar engill birtist henni allt
i einu. Engillinn var á hæð við Doreen.
Hárið féll lausl í gullnum lokkum, og
hann var sveipaður yndislegum, hvitum
kyrtli. Hann gekk til Doreen og ung-
barnsins, lyfti varlega liorninu á ábreið-
unni, sem huldi enni þarnsins, og kyssti
það. Síðan hvarf hann jafn óvænt og
skyndilega og hann hafði birzt.
Dorecn varð óttaslegin og liljóp heim
til hússins. Þaðan hringdi hún til móður
sinnar og sagði henni, hvað fyrir hefði
komið. Móðir hennar, frú J. Ellis, fór
þá til hennar og var lijá henni, þangað
til Welles-hjónin komu heim aflur.
Móðir Doreen var skyggn og hafði oft
séð yfirnáttúrlegar verur. Hún sagði
Doreen, að barnið myndi bráðlega deyja,
en tók lienni vara fyrir að liafa orð á
því við Welles-hjónin.
Þegar foreldrar barnsins komu heim,
sagði móðir Doreen þeim, að sér hefði
dottið í hug að skreppa þangað til að
fá sér frískt loft, áður en liún færi að
hátta og hefði svo ákveðið að bíða eftir
Doreen.
Kvöldið eftir hringdi frú Welles aft-
ur lil Doreen. Maður liennar hafði farið
út, og henni leiddist. Aftur liafði barnið
verið óvært allan daginn.
Doreen varð ótlaslegin. Hún afsakaði
sig með því, að hún hefði svo mikið að
gera heima. Er hún lmfði lagt símtólið
frá sér, ávítaði móðir hennar hana og
sagði, að hún væri ekki góða stúlkan
núna. Doreen fann, að mamma hennar
hafði á réttu að standa og ákvað því að
fara til frú Welles.
Frú Welles varð fegin komu hennar,
og þær setlust niður og röbbuðu saman.
Alllaf öðru hverju var frú Welles að
snúa barninu til að reyna að fá það til
að sofna.
Allt í einu var drepið á dyr. Doreen
opnaði dyrnar, en þar var enginn.
Skömmu seinna var aftur barið. I það
skipti kvaðst frú Welles sjálf ætla M
dyra. En aftur var þar enginn og eng-
inn sýnilegur í grenndinni. Þeim fannst
j)etta kynlegt, en létu þó kyrrt liggja og
fóru að spila á spil.
Þær gleymdu sér alveg við spila-
mennskuna. Þegar frú Welles varð litið